riechen

Duits
Uitspraak
  • IPA: /ˈriːçən/
Woordafbreking
  • rie·chen
Woordherkomst en -opbouw
  • Afkomstig van het Oudhoogduitse riohhan.
stamtijd
infinitief verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
riechen
/ˈriːçən/		 roch
-		 gerochen
-
volledig

Werkwoord

riechen

  1. ruiken
  1. «Mit meinem Schnupfen rieche ich überhaupt nichts.»
    Met mijn verkoudheid ruik ik niets.
  2. stinken
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.