recensent

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • re·cen·sent
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘die beoordelingen geeft’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1787 [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord recensent recensenten
verkleinwoord recensentje recensentjes

Zelfstandig naamwoord

recensent m

  1. (beroep) iemand die een deskundige en onafhankelijke beoordeling geeft van een product, zoals een boek of voorstelling
    • De recensent had veel kritiek op dat boek. 

Gangbaarheid
  • Het woord recensent staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
95 %van de Nederlanders;
96 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "recensent" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.