kwijt

• Geluid:  kwijt    (hulp, bestand)
• IPA: /kʋɛi̯t/

• kwijt

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘vrij van, niet meer in het bezit van’ voor het eerst aangetroffen in 1237 [1]
• Van het middelnederlandse quiet, "vrij, verlost van", waarschijnlijk van het oudfranse quite, van het klassiek latijn quietus, "rustig".[2]

kwijt

1. ~ + oorzakelijk voorwerp niet meer weten waar iets is

1. • Hij is zijn horloge kwijt. 

• kwijt zijn

• verloren, vervlogen

• kwijten, kwijtmaken, kwijtraken, kwijtschelden, kwijtspelen

kwijt

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van kwijten
2. gebiedende wijs van kwijten

• Het woord kwijt staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'kwijt' herkend door: