kloven

• Geluid:  kloven    (hulp, bestand)

• klo·ven

• In de betekenis van ‘(doen) splijten’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 701 [1]

kloven

1. overgankelijk het op bepaalde wijzen splijten van een materiaal b.v. diamant en hout

1. • Deze steen moet nog gekloofd worden. 

1. • Dit was zijn leven, hij zette hout neer en kloofde het. Zijn hemd plakte aan zijn lijf. Steken in zijn onderrug. Elke klap was raak. Hij deed dit al zo lang, alles met afgemeten, bedwongen haast. Hij moest zweten, het moest pijn doen. [2] 

• diamantkloven, haarkloven, vaneenkloven

• kloofbijl, kloofvlak, klovenier, klover

• diamanten kloven

kloven

1. meervoud verleden tijd van kluiven
   

   • Wij kloven. 
     
   • Jullie kloven. 
     
   • Zij kloven. 

kloven

1. (verouderd) verleden tijd meervoud van klieven

• kliefden

• kliefden

kloven mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kloof

• Het woord kloven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'kloven' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.