intrigant

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • in·tri·gant
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Italiaans, in de betekenis van ‘arglistig mens’ voor het eerst aangetroffen in 1795 [1]
  • Naamwoord van handeling van intrigeren met het achtervoegsel -ant [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord intrigant intriganten
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

intrigant m [3]

  1. iemand die intrigeert (op slinkse wijze te werk gaat om zijn doel te bereiken)

Gangbaarheid
  • Het woord intrigant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
85 %van de Nederlanders;
82 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "intrigant" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. intrigant op website: Etymologiebank.nl
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.