interrogatief
Nederlands
Woordafbreking
- in·ter·ro·ga·tief
Woordherkomst en -opbouw
- afgeleid van interrogatie met het achtervoegsel -ief
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | interrogatief | interrogatieven |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
interrogatief o
- (taalkunde) vragend voornaamwoord
- (taalkunde) vragende vorm
| stellend | |
|---|---|
| onverbogen | interrogatief |
| verbogen | interrogatieve |
Gangbaarheid
- Het woord 'interrogatief' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.