identificeren
Nederlands
Woordafbreking
- iden·ti·fi·ce·ren
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het me Latijn, in de betekenis van ‘de identiteit vaststellen’ voor het eerst aangetroffen in 1824 [1]
- afgeleid van het Franse identifier (met het achtervoegsel -eren) [2]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| identificeren |
identificeerde |
geïdentificeerd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
identificeren
- overgankelijk de identiteit van iets vaststellen
- Het fossiel werd later geïdentificeerd als een vervalsing.
Gangbaarheid
- Het woord identificeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'identificeren' herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 99 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.