grommen

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • grom·men
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘dof brommend geluid maken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1440 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
grommen
gromde
gegromd
zwak -d volledig

Werkwoord

grommen

  1. inergatief een dreigend geluid voortbrengen
    • Er werd gegromd en geblaft, maar tot een gevecht kwam het niet. 
  2. overgankelijk nijdig op brommende toon uiten
    • De oude rechercheur gromde een verwensing. [2]
Afgeleide begrippen
Vertalingen
    1. een dreigend geluid voortbrengen   

Zelfstandig naamwoord

grommen mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord grom

Gangbaarheid
  • Het woord grommen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "grommen" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. Baantjer, A.C. De Cock en een recept voor moord (2007) ISBN 902612239X; p. 1
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.