dissidentie
Nederlands
Woordafbreking
- dis·si·den·tie
Zelfstandig naamwoord
dissidentie v [1]
- een standpunt dat strijdig is met de heersende opvattingen
- „Dit is de realiteit in het huidige Rusland: elke vorm van dissidentie of afwijkende standpunten op alle terreinen van het politieke of sociale leven wordt onderdrukt”, zei John Dalhuisen van Amnesty. [2]
- Het 'Eerste Europees congres van de dissidentie' van het omstreden en onafhankelijke kamerlid Laurant Louis zou zondagmiddag in de Brusselse gemeente plaatsvinden. De controversiële Franse komiek Dieudonné was een van de genodigden. [3]
Gangbaarheid
- Het woord dissidentie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'dissidentie' herkend door:
86 % | van de Nederlanders; |
86 % | van de Vlamingen. |
Verwijzingen
- Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- De Telegraaf 02 jul. 2013 'Anti-homowetten Poetin minachten vrijheden'
- De Telegraaf 04 mei 2014 Antisemitisch congres Brussel verboden
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.