consigne

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  consigne    (hulp, bestand)
  • IPA: / kɔnˈsiɲə /
Woordafbreking
  • con·sig·ne
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘wachtwoord, opdracht’ voor het eerst aangetroffen in 1847 [1]
  • afgeleid van het Latijnse signum met het voorvoegsel con- [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord consigne consignes
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

consigne o [3]

  1. opdracht tot een maatregel van orde
  2. wachtwoord
Verwante begrippen
Vertalingen
    1.   

Gangbaarheid
  • Het woord consigne staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
80 %van de Nederlanders;
80 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "consigne" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. consigne op website: Etymologiebank.nl
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).


Spaans

Werkwoord
vervoeging van
consignar

consigne

  1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van consignar
  1. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van consignar
  1. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van consignar
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.