belligerare

Latijn
Uitspraak
  • IPA: /belˈli.ɡe.raːrɛ/
Woordafbreking
  • bel·li·ge·ra·re
Woordherkomst en -opbouw
  • samenstelling van bellum en gerere
stamtijd
infinitief 1e pers. enk.
ind. praes. act.		 1e pers. enk.
ind. perf. act.		 supinum
bellīgerāre belligerō belligerāvī belligerātum
eerste vervoeging volledig

Werkwoord

bellīgerāre

  1. actief infinitief praesens van bellīgerāre
    1. oorlog voeren
  2. passief imperatief praesens enkelvoud van bellīgerāre
    1. voer oorlog!
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.