badge

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  badge    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈbɛtʃ /
Woordafbreking
  • badge
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Engels, in de betekenis van ‘speldje’ voor het eerst aangetroffen in 1958 [1]
  • Engels badge [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord badge badges
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

badge m

  1. teken dat als kenmerk op de kleding kan worden bevestigd
    1. (militair) embleem dat verwijst naar een onderdeel van de krijgsmacht of krijgsverrichtingen
    2. op te spelden plaatje met tekst of afbeelding, vaak bedoeld om een opvatting of lidmaatschap van een groep zichtbaar te maken
    3. op de kleding te dragen naamkaartje op een bijeenkomst, soms ook gebruikt als bewijs van toegang, vergelijk [2.2]
  2. teken dat men bij zich draagt als bewijst van een bepaalde status
    1. herkenningsteken dat aantoont dat men politiefunctionaris is
    2. toegangspasje, soms ook bedoeld om zichtbaar te dragen, vergelijk [1.3]
Synoniemen

Werkwoord
vervoeging van
badgen

badge

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van badgen
    • Ik badge. 
  2. gebiedende wijs van badgen
    • Badge! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van badgen
    • Badge je? 

Gangbaarheid
  • Het woord badge staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
97 %van de Nederlanders;
98 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "badge" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. badge op website: Etymologiebank.nl


Engels
Uitspraak
  • IPA: /bædʒ/
enkelvoud meervoud
badge badges

Zelfstandig naamwoord

badge

  1. insigne
Overerving en ontlening
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.