vilný
: Vilný
Tchèque
Étymologie
- (XIXe siècle) Mot forgé au début de la Renaissance nationale tchèque et apparu dans le Rukopis královédvorský (un faux manuscrit moyen-âgeux) apparenté à volit (« choisir ») avec le suffixe -ný ; voir l’allemand Wille (« volonté »).
Adjectif
nombre | cas \ genre | masculin | féminin | neutre | |
---|---|---|---|---|---|
animé | inanimé | ||||
singulier | nominatif | vilný | vilná | vilné | |
vocatif | vilný | vilná | vilné | ||
accusatif | vilného | vilný | vilnou | vilné | |
génitif | vilného | vilné | vilného | ||
locatif | vilném | vilné | vilném | ||
datif | vilnému | vilné | vilnému | ||
instrumental | vilným | vilnou | vilným | ||
pluriel | nominatif | vilní | vilné | vilná | |
vocatif | vilní | vilné | vilná | ||
accusatif | vilné | vilná | |||
génitif | vilných | ||||
locatif | vilných | ||||
datif | vilným | ||||
instrumental | vilnými |
vilný \vɪlniː\ (comparatif : vilnější, superlatif : nevilnější)
- Concupiscent, lubrique.
- vilný stařec, vieillard concupiscent.
- Chlapec ji příjemně probodal vilnými pohledy.
- …avec des coups d’œil concupiscents.
Dérivés
- vilně
- vilnost
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.