sinus

Voir aussi : Sinus, SINUS

Français

Étymologie

(1544) Du latin sinus  courbe, repli ») qui donne aussi sein.
(Mathématiques) En latin, les cordes d’un cercle se nomment lineae inscriptae (« lignes inscrites (à un cercle) »). C’est pour ce motif, semble-t-il, qu’on appela d'abord les sinus « semisses inscriptae » (« semi-inscrites »; le sinus désignant la demi-corde de l’arc double[1], voir ce lien pour image), qui en abrégé s'écrira s. ins., puis par après, sinus.

Nom commun

sinus \si.nys\ masculin invariable

Les sinus paranasaux. (1)
La fonction sinus. (2)
  1. (Anatomie) Cavité irrégulière de certains os, de certains canaux. Se dit particulièrement des cavités des os du crâne.
    • Les sinus maxillaires sont souvent infectés en cas de rhume.
  2. (Mathématiques) Fonction trigonométrique égale au rapport de la longueur du coté opposé à un angle donné par celle de l’hypoténuse de tout triangle rectangle construit sur cet angle.
    • Le sinus d’un angle de 45° est égal à racine carrée de deux divisée par deux.

Abréviations

Dérivés

Apparentés étymologiques

Hyponymes

Anatomie :

  • sinus carotidien
  • sinus coronaire
  • sinus paranasal

Mathémathique :

Hyperonymes

Fonction mathématique

Vocabulaire apparenté par le sens

Fonction mathématique

Traductions

Holonymes

Prononciation

  • \si.nys\

Voir aussi

  • sinus sur l’encyclopédie Wikipédia

Références

  • Tout ou partie de cet article a été extrait du Dictionnaire de l’Académie française, huitième édition, 1932-1935 (sinus), mais l’article a pu être modifié depuis.
  • Le Robert : Dictionnaire historique de la langue française

Anglais

Étymologie

Du latin sinus  courbe, repli »).

Nom commun

SingulierPluriel
sinus
\ˈsaɪnəs\
sinuses
\ˈsaɪnəs.ɪz\

sinus

  1. (Anatomie) Sinus.

Catalan

Étymologie

Du latin sinus  courbe, repli »).

Nom commun

sinus

  1. (Géométrie) Sinus, la fonction trigonométrique.

Danois

Étymologie

Du latin sinus  courbe, repli »).

Nom commun

sinus

  1. (Géométrie) Sinus, la fonction trigonométrique.

Latin

Étymologie

Étymologie obscure. Une parenté avec le grec ancien σίνος, sínos  trou, lésion »), σιμός, simos  courbe, camus »), σιρός, siros  trou, creux ») est possible.

Nom commun 1

Cas Singulier Pluriel
Nominatif sinus sinūs
Vocatif sinus sinūs
Accusatif sinum sinūs
Génitif sinūs sinuum
Datif sinūi
ou sinū
sinibus
Ablatif sinū sinibus

sinus masculin

  1. Creux, courbure, sinuosité.
    • velorum plenos subtrahis ipse sinus, Prop. 3, 9
    1. Pli (de la toge).
      • sinu ex togā facto, Live. 21, 18 fin.
    2. (En particulier) Le repli, le pan de la toge qui retombe sur le devant et couvre les seins, le poitrail.
      • praetextae sinus, Suet. Vesp. 5
      • (Caesar moriens) sinistrā manu sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet, Suétone, Caes. 82
  2. Anse, golfe.
  3. Sein, giron.
    • in sinu esse, être le chéri de…
    • in sinu gaudere, se réjouir en soi-même.

Dérivés

Dérivés

Nom commun 2

Cas Singulier Pluriel
Nominatif sinus sinī
Vocatif sine sinī
Accusatif sinum sinōs
Génitif sinī sinōrum
Datif sinō sinīs
Ablatif sinō sinīs

sīnus masculin

  1. Variante de sinum, « jatte ».

Références

Néerlandais

Étymologie

Du latin sinus  courbe, repli »).

Nom commun

sinus \Prononciation ?\

  1. (Géométrie) Sinus (au sens mathématique).

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[2] :
  • 95,9 % des Flamands,
  • 93,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. https://www.geogebra.org/m/hrruQnNU
  2. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Roumain

Étymologie

Du latin sinus  courbe, repli »).

Nom commun

sinus

  1. (Géométrie) Sinus, la fonction trigonométrique.

Same du Nord

Forme de nom commun

sinus /ˈsinus/

  1. Locatif singulier de sitnu.

Tchèque

Étymologie

Du latin sinus  courbe, repli »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif sinus sinusy
Vocatif sinuse sinusy
Accusatif sinus sinusy
Génitif sinusu sinusů
Locatif sinusu sinusech
Datif sinusu sinusům
Instrumental sinusem sinusy

sinus \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Géométrie) Sinus.
    • Sinus je goniometrická funkce.

Variantes orthographiques

Outre la déclinaison masculine régulière ci-dessus, le mot suit la déclinaison latinisante des mots en -us :

Cas Singulier Pluriel
Nominatif sinus siny
Vocatif sine siny
Accusatif sinus siny
Génitif sinu sinů
Locatif sinu sinech
Datif sinu sinům
Instrumental sinem siny

Antonymes

  • kosinus

Apparentés étymologiques

  • sinusoida

Voir aussi

  • sinus sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque) 

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.