sanctus

Français

Étymologie

(Siècle à préciser) Premier mot de l'hymne latin sanctus, sanctus, sanctus Dominus Deus sabaoth (« saint, saint, saint est le Seigneur, Dieu de l'univers »).

Nom commun

Invariable
sanctus
\sɑ̃k.tys\

sanctus \sɑ̃k.tys\ masculin

  1. (Religion) Hymne d'adoration dans le catholicisme.
  2. (Religion) Partie de la messe entre la préface et le canon où l'on chantait en latin «sanctus» répété trois fois, actuellement ce chant se fait en français.

Traductions

Voir aussi

  • sanctus sur l’encyclopédie Wikipédia

Latin

Étymologie

Participe passé de sancio (« vouer à une divinité, consacrer »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif sanctus sanctă sanctum sanctī sanctae sanctă
Vocatif sancte sanctă sanctum sanctī sanctae sanctă
Accusatif sanctum sanctăm sanctum sanctōs sanctās sanctă
Génitif sanctī sanctae sanctī sanctōrŭm sanctārŭm sanctōrŭm
Datif sanctō sanctae sanctō sanctīs sanctīs sanctīs
Ablatif sanctō sanctā sanctō sanctīs sanctīs sanctīs

sanctus \ˈsank.tus\ (comparatif : sanctior, superlatif : sanctissimus)

  1. Sacré, saint.
  2. Pieux.
  3. Divin.

Synonymes

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.