prodictator

Latin

Étymologie

De pro- (« pour »), et dictator (« dictateur »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif prodictator prodictatorēs
Vocatif prodictator prodictatorēs
Accusatif prodictatorem prodictatorēs
Génitif prodictatoris prodictatorum
Datif prodictatorī prodictatoribus
Ablatif prodictatorĕ prodictatoribus

prodictator \pʁɔ.dik.ˈta.tɔʁ\ masculin

  1. Prodictateur.
    • Nec dictatorem populus creare poterat, quod numquam ante eam diem factum erat: prodictatorem populus creavit Q. Fabium Maximum, et magistrum equitum M. Minucium Rufum. (Tite-Live, Histoire romaine, XXII, 8)
      comme d’ailleurs le peuple n’avait pas le droit de nommer un dictateur, chose qui n’avait jamais eu lieu jusqu’à ce jour, on créa prodictateur. (Q. Fabius Maxiraus, et M. Minucius Rufus maître de la cavalerie.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.