prodictateur

Français

Étymologie

Du latin prodictator.

Nom commun

SingulierPluriel
prodictateur prodictateurs
\pʁɔ.dik.ta.tœʁ\

prodictateur \pʁɔ.dik.ta.tœʁ\ masculin singulier

  1. (Histoire romaine) Titre d’un magistrat qui avait l’autorité dictatoriale, et que l’on fit créer une fois à Rome, faute de pouvoir faire désigner un dictateur régulier par les consuls, qui étaient absents.
    • Nec dictatorem populus creare poterat, quod numquam ante eam diem factum erat: prodictatorem populus creavit Q. Fabium Maximum, et magistrum equitum M. Minucium Rufum. — comme d’ailleurs le peuple n’avait pas le droit de nommer un dictateur, chose qui n’avait jamais eu lieu jusqu’à ce jour, on créa prodictateur Q. Fabius Maxiraus, et M. Minucius Rufus maître de la cavalerie. (Tite-Live, Histoire romaine, XXII, 8)


Traductions

Références

  • Tout ou partie de cet article est extrait du Dictionnaire de la langue française, par Émile Littré (1872-1877), mais l’article a pu être modifié depuis. (prodictateur)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.