prior

Ancien français

Étymologie

Du latin prior.

Nom commun

prior \Prononciation ?\ masculin

  1. (Religion) Prieur.

Variantes

  • priur

Dérivés dans d’autres langues

Références

Anglais

Étymologie

Du latin prior.

Adjectif

prior \ˈpɹa.ɪə(ɹ)\

  1. Antérieur.

Apparentés étymologiques

Préposition

prior \ˈpɹa.ɪə(ɹ)\ (généralement suivi de to)

  1. Avant.
    • Prior to leaving, you must eat.
      Avant de partir, il faut manger.

Nom commun

SingulierPluriel
prior
\ˈpɹa.ɪə(ɹ)\
priors
\ˈpɹa.ɪə(ɹ)z\

prior \ˈpɹa.ɪə(ɹ)\

  1. Prieur.

Dérivés

Prononciation

  • États-Unis : écouter « prior [pɹa.ɪɚ] »

Espagnol

Étymologie

Du latin prior.

Adjectif

Genre Singulier Pluriel
Masculin prior
\Prononciation ?\
priores
\Prononciation ?\
Féminin priora
\Prononciation ?\
prioras
\Prononciation ?\

prior \Prononciation ?\ masculin

  1. Antérieur, supérieur.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Nom commun

Singulier Pluriel
prior
\Prononciation ?\
priors
\Prononciation ?\

prior \Prononciation ?\ masculin (équivalent féminin : priora)

  1. (Religion) Prieur.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Références

  • « prior », dans Diccionario de la Real Academia Española, 23e édition

Latin

Étymologie

Apparenté à prae- (« devant, avant »), primus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif prior prior prius priōrēs priōrēs priōra
Vocatif prior prior prius priōrēs priōrēs priōra
Accusatif priōrem priōrem prius priōrēs priōrēs priōra
Génitif priōris priōris priōris priōrum priōrum priōrum
Datif priōrī priōrī priōrī priōribus priōribus priōribus
Ablatif priōre priōre priōre priōribus priōribus priōribus

prior \Prononciation ?\

  1. Comparatif de primus : plus en avant, antérieur, précédant, passé, premier.
    • ita priori posterius, posteriori superius non jungitur  (Cicéron, Ac., 2, 14, 44)
    • me quaestorem in primis, aedilem priorem, praetorem primum populus Romanus faciebat  (Cicéron, Pis., 1, 2)
    • qui prior has angustias occupaverit  (Jules César, B. C., 1, 66)
    • prior proelio lacessere  (id. ib., 1, 82)
    • etsi utrique primas, priores tamen libenter deferunt Laelio  (Cicéron, Brut., 21, 84)
    • priore loco causam dicere  (Cicéron, Quint., 9, 32)
      en premier lieu…
    • priore aestate  (Cicéron, Epistulae ad familiares [Lettres aux amis], 1, 9, 24)
      l’été dernier.
    • priore nocte  (Cicéron, Cat., 1, 4, 8)
    • factum est enim meā culpā, ut priore anno non succederetur  (Cicéron, Q. Fr., 1, 1, 1, § 2)
    • prioribus comitiis  (Cicéron, Planc., 22, 54)
      les comices de l’année dernière.
    • priore anno  (Live., 3, 9, 7)
      l’an passé.
    • prioris anni consules  (Live., 4, 13, 10)
    • Dionysius prior  (Nep., Dion, 1, 3)
      Dionysius l’ancien.
    • prius vinum  (Pline, 14, 19, 24, § 120)
      vin de l’an passé.
    • priore libro  (Col., 4, 22, 9)
      dans le livre précédent.
    • canities homini semper a priori parte capitis, tum deinde ab aversā  (Pline, Naturalis Historia, 11, 130)
      la blancheur des cheveux, chez l’homme (part) de la partie avant de la tête, de là, vers l’arrière.
    • cum prior Romanus exercitus praevenisset  (Live., 9, 23, 2)
    • prius praecepta res erat  (Live., 21, 32, 7)
    1. Usage archaïque de la forme neutre prior.
      • hoc senatusconsultum prior factum est  (Val., Antias ap. Prisc., p. 767 P.)
      • prior bellum  (Quadrig., ib.)
      • foedus prior  (id. ib.)
  2. (Par extension) Meilleur, supérieur, préférable, plus important (sens absent chez Cicéron et César).
    • bellante prior  (Horace C. S., 51)
    • color puniceae flore prior rosae  (Horace, C. 4, 10, 4)
    • ut nemo haberetur prior  (Live., 27, 8)
    • neque prius, neque antiquius quidquam habuit, quam…  (Vell., 2, 52, 4)
    • unus Plinius est mihi priores  (Sent. Augur. ap. Pline. Ep., 4, 27, 4)
    • artium multitudine prior omnibus, eloquentiā nulli secundus  (App., Flor., 2)
  3. Spécialement construit en parallèle avec potior.
    • potius quanto prius potiusque est Philippum nobis conjungere quam hos  (Vell., 36, 7, 6)
    • nulla (res) prior potiorque visa est  (Vell., 8, 29, 2)
    • nihil prius nec potius visum  (Vell., 39, 47, 4)
  4. (Latin tardif) Venu avant : décédé.
    • inter priores fratres  (Amm., 21, 6, 2)

Dérivés

  • prĭōrātus, priorat

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif prior priorēs
Vocatif prior priorēs
Accusatif priorem priorēs
Génitif prioris priorum
Datif priorī prioribus
Ablatif priorĕ prioribus

priōres \Prononciation ?\ masculin (uniquement usité au pluriel)

  1. (Poétique) Ancêtres, anciens.
    • abiturus illuc, quo priores abierunt  (Phèdre, 4, 18, 16)
    • nomen dixere priores Ortygiam  (Virgile, A., 3, 693)
    • nec ingeniis investigata priorum  (Ovide, M., 15, 146 ; 332)
    • priores tradiderunt  (Col., 1, 4, 3)
      les Anciens disaient.
    • priores nostri  (Pline, Ep., 3, 4)
      nos ancêtres.
    • more priorum  (Ovide, M., 10, 218)
      les mœurs des Anciens.

Dérivés dans d’autres langues

Références

Suédois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Commun Indéfini Defini
Singulier prior priorn
Pluriel priorer priorerna

prior \Prononciation ?\ commun

  1. (Religion) Prieur.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.