peculium

Latin

Étymologie

De pecus (« bétail, richesse »).

Nom commun

Cas Singulier
Nominatif peculium
Vocatif peculium
Accusatif peculium
Génitif peculiī
Datif peculiō
Ablatif peculiō

peculium \Prononciation ?\ neutre singulier

  1. Pécule, propriété, richesse.
    • Juliam uxorem peculio concesso a patre praebitisque annuis, fraudavit  (Suetone, Tib. 50)
    • in peculio Proserpinae  (Apulée, Metamorphoses)
      [être] la propriété de Proserpine, être mort.
    1. (Droit) Bien propre.
      • sine ullo ad me peculio veniet?
        Et rien pour moi ?
      • peculium castrense, bien propre d’un fils acquis lors du service militaire et laissé à sa disposition avec le consentement de son père (profecticium) ou en héritage de sa mère (adventicium).
      • Quicumque militum ex nostra au[c]toritate familias suas ad se venire meruerint, non amplius quam coniugia liberos, servos etiam de peculio castrensi emptos neque abscribtos censibus ad eosdem excellentia tua dirigi faciat.  (Codex Theodosianus)
  2. (Sexualité) Membre viril → voir bijoux de famille pour le lien sémantique entre « chose de valeur » et « pénis ».

Synonymes

Dérivés

  • peculor, peculio, frauder
  • peculiaris, peculiarius, ce qui est propre
  • peculiatus
  • peculiolum, petit pécule
  • peculiosus, riche

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.