pauc

Ancien français

Nom commun

pauc \Prononciation ?\ masculin

  1. (Anatomie) Variante de polce.

Ancien occitan

Cette entrée est considérée comme une ébauche à compléter en ancien occitan. Si vous possédez quelques connaissances sur le sujet, vous pouvez les partager en modifiant dès à présent cette page (en cliquant sur le lien « modifier »).

Étymologie

Du latin paucus.

Adverbe

pauc

  1. Peu.
    • Ailas ! — Que plangz ? — Ia tem murir.
      — Que as ? — Am. — E trop ?— Ieu, hoc, tan
      Que·n muer. — Mors ? — Oc. — Non potz guerir ?
      — Ieu no. — E cum ? —Tan sui iratz.
      — De que ? — De lieys, don sui aissos.
      — Sofre. — No·m val. — Clama·l merces.
      — Si·m fatz. — No·y as pro ? — Pauc. — No·t pes,
      Si·n tras mal. — No ? — Qu’o fas de liey.
       (Peire Rogier, Fes non puesc en bon vers fallir, (transcription de Michel Zink, Les Troubadours - une histoire poétique, 2013, p. 193))

Occitan

Étymologie

Du latin paucus.

Adverbe

pauc [paw] (graphie normalisée)

  1. Peu.

Adjectif

pauc [paw] masculin (féminin : pauca ; pluriel : pauques, paucas) (graphie normalisée)

  1. Peu de.

Dérivés

  • pauc a cha pauc
  • pauc a pauc
  • paucament

Synonymes

Paronymes

Prononciation

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.