park

Voir aussi : Park

Afrikaans

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\

  1. Parc.

Anagrammes

Anglais

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\

  1. Parc, jardin public.

Verbe

park \Prononciation ?\ transitif

  1. Retenir.
  2. Garer, stationner.

Prononciation

Références

Breton

Étymologie

Du bas latin parricus (« enclos »), lui-même d’un mot prélatin (celtique ?) parra (« perche »). Du moyen breton parc[1]. Apparenté à park en cornique, parc en gallois, páirc en gaélique (sens identique).

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté park parkeier parkoù
Adoucissante bark barkeier barkoù
Spirante fark farkeier farkoù

park \ˈpark\ masculin

  1. Champ clos, enclos.
    • Gwechall e yee ar merhed d’ar park kenkoulz hag ar baotred.  (Jules Gros, Le trésor du breton parlé - Deuxième partie - Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1ère ed. 1970, p. 397)
      Autrefois les femmes allaient aux champs (au champ) aussi bien que les hommes.
  2. Parc.

Composés

Dérivés

Forme de verbe

Mutation Forme
Non muté park
Adoucissante bark
Spirante fark

park \ˈpark\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe parkañ.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe parkañ.

Anagrammes

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499


Danois

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\ masculin

  1. Parc.

Néerlandais

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\

  1. Parc.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 100,0 % des Flamands,
  • 99,0 % des Néerlandais.

Prononciation

Anagrammes

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Norvégien

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\ masculin

  1. Parc.

Papiamento

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\

  1. Parc.

Synonymes

Polonais

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\ masculin

  1. Parc.

Prononciation

Anagrammes

Suédois

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

Commun Indéfini Defini
Singulier park parken
Pluriel parker parkerna

park \Prononciation ?\ commun

  1. Parc.
    • Vi går till parken !
      Nous allons au parc.

Dérivés

Prononciation

Anagrammes

Tchèque

Étymologie

Du français parc → voir parkovat et parket.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif park parky
Vocatif parku parky
Accusatif park parky
Génitif parku par
Locatif parku parcích
Datif parku parkům
Instrumental parkem parky

park \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. Parc, très grand jardin, réserve naturelle.
    • Krkonošský národní park.
      Réserve nationale de Krkonoše.

Prononciation

Anagrammes

Voir aussi

  • park sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque) 

Références

Turc

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

park \Prononciation ?\

  1. Parc.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.