naiveco

Espéranto

Étymologie

Substantif composé de la racine naiva (« naïf, naïve »), du suffixe -ec- (« idée abstraite, qualité ») et de la terminaison -o (« substantif ») .

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif naiveco
\na.i.ˈve.t͡so\
naivecoj
\na.i.ˈve.t͡soj\
Accusatif naivecon
\na.i.ˈve.t͡son\
naivecojn
\na.i.ˈve.t͡sojn\

naiveco \na.i.ˈve.t͡so\     composition de racines de l’ekzercaro §29

  1. Naïveté.
    • (Ekzercaro §29) Mi ridas je lia naiveco (aŭ mi ridas pro lia naiveco, aŭ: mi ridas lian naivecon)
      Je ris de sa naïveté

Apparentés étymologiques

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.