koken

Voir aussi : köken

Frison

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

koken \Prononciation ?\

  1. Cuisine.

Néerlandais

Étymologie

Du latin coquere de même sens.

Verbe

koken \ˈkoː.kə(n)\ intransitif ou transitif

Présent Prétérit
ik kook kookte
jij kookt
hij, zij, het kookt
wij koken kookten
jullie koken
zij koken
u kookt kookte
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben kokend gekookt
  1. (Transitif) Cuire, cuisiner, faire la cuisine.
    • Een buurvrouw kookte voor hem.
      Une voisine lui faisait la cuisine.
  2. (Intransitif), (Ergatif) Bouillir.
    • Het water kookt.
      L’eau bout.
  3. (Intransitif) (Figuré) Bouillonner, bouillir
    • Van woede koken.
      Bouillir de colère.

Synonymes

cuire
bouillir
bouillonner
  • zieden

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « koken [ˈkoː.kə(n)] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « koken »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.