klam

Voir aussi : Klam

Néerlandais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

Forme Positif Comparatif Superlatif
Forme indéclinée klam klammer klamst
Forme déclinée klamme klammere klamste

klam \klɑm\

  1. Moite.
    • Van het zweten heb ik klamme handen gekregen.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Dérivés

  • klamheid

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 96,0 % des Flamands,
  • 98,9 % des Néerlandais.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « klam [klɑm] »

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Tchèque

Étymologie

Déverbal de klamat.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif klam klamy
Vocatif klame klamy
Accusatif klam klamy
Génitif klamu klamů
Locatif klamu klamech
Datif klamu klamům
Instrumental klamem klamy

klam \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. Illusion.
  2. Tromperie.

Dérivés

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.