humoro

Espéranto

Étymologie

Du latin humor.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif humoro
\hu.ˈmo.ɾo\
humoroj
\hu.ˈmo.ɾoj\
Accusatif humoron
\hu.ˈmo.ɾon\
humorojn
\hu.ˈmo.ɾojn\
voir le modèle

humoro \hu.ˈmo.ɾo\ mot-racine UV

  1. Humeur.

Dérivés

Voir aussi

  • humoro sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Vocabulaire:

  • E. Grosjean-Maupin: Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (selon Retavortaro)
  • humoro sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
  • humoro sur le site Reta-vortaro.de (RV)
  • Racine(s) ou affixe(s) "humor-", "-o" présentes dans le dictionnaire des racines "Universala Vortaro" (R1 de l’Akademio de Esperanto).
  • Pour la réforme rejetée de 1895 : Tekstaro (dictionnaire en fin de page) [racines idem] : humor/o \hu.ˈmo.ɾo\ - humor/i \hu.ˈmo.ɾi\

Ido

Cette page a été créée automatiquement et nécessite une vérification.
Merci d’enlever ce bandeau une fois la page vérifiée.
Langue concernée : ido.

Étymologie

mot composé de humor- et -o « substantif »

Nom commun

humoro

  1. Humeur.
    • Humoro signifikas propre e primitive la liquidi di l'organismo, qui pleis tanta rolo en l'antiqua medicino; konseque e metafore la (bona o mala) mentala stando o tendenco (instantala, per qua ol distingesas de karaktero)

Prononciation

  • \hu.ˈmɔ.rɔ\
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.