franco

Voir aussi : Frančo, Franco, franco-

Français

Étymologie

(Adverbe 1) (XVIIIe siècle) De l’italien franco  libre de frais »)[1].
(Adverbe 2) (XIXe siècle) Abréviation de franchement[2] avec l’influence du précédent ; voir piano (« doucement »).
(Nom commun) Dérive de lingua franca.

Adverbe 1

franco \fʁɑ̃.ko\ invariable

  1. (Commerce) Sans frais supplémentaire.
    • Vous recevrez ce paquet franco.
    • Franco de port.

Dérivés

Traductions

Adverbe 2

franco \fʁɑ̃.ko\ invariable

  1. (Familier) Franchement, sans hésiter.
    • Vas-y franco !

Nom commun

franco \fʁɑ̃.ko\ masculin singulier

  1. Synonyme de lingua franca, langue véhiculaire utilisée jusqu’au XIXe siècle en Méditerranée.
    • La seule qui ait réussi à s’étendre sans être une langue de conquérants est assurément le franco.  (Teddy Arnavielle, Histoires et usages dans l’aire méditerranéenne, L’Harmattan, 2005, p. 281).

Voir aussi

Références

  • Dictionnaire de l’Académie française, huitième édition, 1932-1935 (franco)
  1. « franco », dans Émile Littré, Dictionnaire de la langue française, 1872-1877 → consulter cet ouvrage
  2. « franco », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971-1994 → consulter cet ouvrage

Espagnol

Étymologie

Du latin Francus, avec une évolution de sens similaire au français franc.

Adjectif

Genre Singulier Pluriel
Masculin franco
\Prononciation ?\
francos
\Prononciation ?\
Féminin franca
\Prononciation ?\
francas
\Prononciation ?\

franco \Prononciation ?\

  1. (Histoire) Franc, germain de Franconie.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Franc, sincère.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  3. Franc, libre, libéré d'obligations.
  4. Franc, libre d'imposition.

Synonymes

Dérivés

Apparentés étymologiques

Nom commun

Singulier Pluriel
franco
\Prononciation ?\
francos
\Prononciation ?\

franco \Prononciation ?\ masculin

  1. (Histoire) Franc, Germain de Franconie.
    • Los francos ripuarios o francos renanos fueron una rama de los francos que vivían a lo largo del curso medio del río Rin durante la época romana.
  2. (Numismatique) Franc, monnaie de la France, de la Suisse, etc.
    • El franco suizo es la moneda oficial de Suiza y Liechtenstein.

Voir aussi

  • franco sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol) 

Références

  • « franco », dans Diccionario de la Real Academia Española, 23e édition

Espéranto

Étymologie

Du français Franc (excl. : fr).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif franco
\ˈfran.t͡so\
francoj
\ˈfran.t͡soj\
Accusatif francon
\ˈfran.t͡son\
francojn
\ˈfran.t͡sojn\

franco \ˈfran.t͡so\ mot-racine issu de l’Ekzercaro {fond. de/grâce à 7OA }

  1. Français, Française.

Notes

Ce mot est un gentilé : il désigne les habitants d’un lieu, les personnes qui en sont originaires ou qui le représentent (par exemple, les membres d’une équipe sportive).

Variantes orthographiques

Franco

Apparentés étymologiques

Prononciation

Voir aussi

  • Francio sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Vocabulaire :

Italien

Étymologie

Du latin Francus, avec une évolution de sens similaire au français franc.

Adjectif

Singulier Pluriel
Masculin franco
\ˈfran.ko\
franchi
\ˈfran.ki\
Féminin franca
\ˈfran.ka\
franche
\ˈfran.ke\

franco

  1. (Histoire) Franc, germain de Franconie.
    • Tribù franca.
  2. Franc, sincère.
    • Parlar franco.
  3. Franc, libre, non aligné.
    • Franco tiratore.
      Franc tireur.
  4. Franc, libre d'imposition, de frais.
    • porto franco.
    • Un porto franco o zona franca è un territorio delimitato di un paese dove si gode di alcuni benefici tributari, come il non pagare dazi di importazione di merci o l'assenza di imposte.

Apparentés étymologiques

Nom commun

SingulierPluriel
franco
\ˈfran.ko\
franchi
\ˈfran.ki\

franco \ˈfran.ko\ masculin

  1. (Histoire) Franc, Germain de Franconie.
    • Alcuni franchi si insediarono in questa valle.
  2. (Numismatique) Franc, monnaie de la France, de la Suisse, etc.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Prononciation

Voir aussi

  • franco sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 

Références

  • Cet article utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en italien, sous licence CC-BY-SA-3.0 : franco.

Néerlandais

Étymologie

De l’italien franco  libre »).

Adverbe

franco \Prononciation ?\

  1. Franco, franc de port, port payé.
    • franco huis
      franco domicile, franco à domicile
    • franco aan wal
      franco quai
    • franco verpakking
      franco d’emballage
    • franco fabriek
      rendu à l’usine
    • niet franco
      en port dû

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 74,4 % des Flamands,
  • 85,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Portugais

Étymologie

Du latin Francus, avec une évolution de sens similaire au français franc.

Adjectif 1

Singulier Pluriel
Masculin franco
\Prononciation ?\
francos
\Prononciation ?\
Féminin franca
\Prononciation ?\
francas
\Prononciation ?\

franco \Prononciation ?\ masculin

  1. Franc, sincère.
    • um diálogo franco.
      un dialogue franc.
    • zonas francas.
      zones franches.

Dérivés

Adjectif 2

Singulier Pluriel
Masculin franco
\Prononciation ?\
francos
\Prononciation ?\
Féminin franca
\Prononciation ?\
francas
\Prononciation ?\

franco \Prononciation ?\ masculin

  1. Relatif aux Francs : franc.
    • o povo franco.
      le peuple franc.
    • as tribos francas.
      les tribus franques.

Dérivés

Nom commun 1

Singulier Pluriel
franco
\Prononciation ?\
francos
\Prononciation ?\

franco \Prononciation ?\ masculin

  1. (Histoire) Franc, Germain de Franconie.
    • Os francos formavam uma das tribos germânicas que estabeleceram um reino duradouro na área que cobre a maior parte da França dos dias de hoje e na região da Francônia na Alemanha.
      Les Francs étaient l’une des tribus germaniques qui ont établi un royaume durable dans la région qui couvre la majeure partie de la France aujourd’hui et dans la région franconienne de l’Allemagne.

Nom commun 2

Singulier Pluriel
franco
\Prononciation ?\
francos
\Prononciation ?\

franco \Prononciation ?\ masculin

  1. (Numismatique) Franc, monnaie de la France, de la Suisse, etc.
    • O franco é a unidade monetária (moeda) de muitos países, entre os quais se contavam antes da introdução do euro a França e a Bélgica.

Voir aussi

  • franco sur l’encyclopédie Wikipédia (en portugais) 

Références

  • Cet article utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en portugais, sous licence CC-BY-SA-3.0 : franco.

Vieux haut allemand

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

franco \Prononciation ?\ masculin

  1. Franc, Franconien.

Variantes

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.