eviti

Voir aussi : Eviti

Breton

Étymologie

→ voir evit et -i.

Forme de préposition

… moi evidon
… toi evidout
… lui evitañ
… elle eviti
… nous evidomp
… vous evidocʼh
… eux evito
… soi evidor

eviti \ˈeˈvitːi\

  1. Troisième personne du singulier féminin de la préposition evit.
    • C’hoari a rae gantañ, ha mont da vale dre-holl en enezenn, hag e oa eviti ur gompagnunezh hag un didu vras.  (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, p. 174)
      Elle jouait avec lui et allait se promener partout dans l’île, et c’était pour elle une compagnie et un grand plaisir.

Espéranto

Étymologie

Du latin evitare (excl. : la).

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif evitisevitasevitos
Participe actif evitinta(j,n) evitanta(j,n) evitonta(j,n)
Participe passif evitita(j,n) evitata(j,n) evitota(j,n)
Adverbe actif evitinte evitante evitonte
Adverbe passif evitite evitate evitote
Mode Conditionnel Subj. / Impér. Infinitif
Présent evitusevitu eviti
voir le modèle “eo-conj”

eviti \e.ˈvi.ti\ transitif mot-racine UV

  1. Parer (éviter un coup), s’abstenir de, éviter.

Dérivés

Prononciation

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.