edzino

Espéranto

Étymologie

Substantif composé de la racine edzo (« mari, époux »), du suffixe -in- (« sexe féminin ») et de la terminaison -o (« substantif ») .

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif edzino
\ed.ˈzi.no\
edzinoj
\ed.ˈzi.noj\
Accusatif edzinon
\ed.ˈzi.non\
edzinojn
\ed.ˈzi.nojn\

edzino \ed.ˈzi.no\ ( composition de racines de l’ekzercaro §18-33-36-41)

  1. Épouse, femme.
    • Amu edzinon plej kore, sed tenu ŝin bonmore.
    • Edzino pli elverŝas per funelo, ol edzo enverŝas per sitelo.
    • Edzo edzinon laŭdas, edzino edzon aplaŭdas.
    • Edzo kaj edzino estas nur unu.
    • Edzo kaj edzino -- ĉiela difino.
    • Elektu edzinon laŭ deveno kaj ne laŭ mieno.
    • Esti sub la ŝuo (de sia edzino).
    • Inter fremdaj ŝi estas edzino-anĝelo, kun la edzo ŝi estas demono kruela.
    • Kiu batas edzinon, tiu vundas sin mem.
    • Ne punu edzinon antaŭ infanaj okuloj, ne punu infanojn antaŭ fremduloj.
    • Per oreloj, ne per okuloj, edzinon elektu.
    • Se edzino ordonas, domo ordon ne konas.
    • Vi sekretos al edzino, ŝi sekretos al fratino, kaj tiel la sekreto promenados sen fino.

Dérivés

Académiques:

Autre:

  • eksedzino, ex-femme
  • pour les autres apparentés, voir la fiche de edzo

Vocabulaire apparenté par le sens

Voir Annexe:Lexique de la famille en espéranto

Prononciation

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.