breken

Néerlandais

Étymologie

A rapprocher de l’anglais break et de l’allemand brechen, de même sens.

Verbe

Présent Prétérit
ik breek brak
jij breekt
hij, zij, het breekt
wij breken braken
jullie breken
zij breken
u breekt brak
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben brekend gebroken

breken \bɾeː.kǝː\ transitif ou intransitif

  1. Briser, casser, rompre.
    • Noten breken.
      Briser des noix.
    • De stilte breken.
      Rompre le silence.
    • (Religion) Het brood breken.
      Rompre le pain.
  2. (Technique) Cisailler.
  3. (Intransitif) Rompre, se casser, se briser.
    • Breken met een organisatie.
      Rompre avec une organisation, être en rupture de ban avec une organisation.
  4. (Technique) Se cisailler.
    • De bevestigingsbouten van het lager zijn gebroken.
      Les boulons de fixation du palier se sont cisaillés.

Dérivés

Prononciation

  • Pays-Bas : écouter « breken [bɾeː.kǝː] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « breken »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.