Aĥilo

Espéranto

Étymologie

Du grec ancien Ἀχιλλεύς, Achilleus et du russe Ахилл, Akhill.

Nom propre

Cas Singulier
Nominatif Aĥilo
\a.ˈxi.lo\
Accusatif Aĥilon
\a.ˈxi.lon\
voir le modèle

Aĥilo \a.ˈxi.lo\ mot-racine Néo

  1. (Mythologie) Achille.
    • Kantu, diino, koleron de la Peleido Aĥilo,
      ĝin, kiu al la Aĥajoj kaŭzis mizerojn sennombrajn
      Kaj en Aidon deĵetis multegajn animojn kuraĝajn
      De herouloj kaj faris korpojn iliajn akiro
      Al rabobirdoj kaj hundoj — fariĝis la volo de Zeŭso —
       (Homero, Iliado)
      Chante, ô déesse, le courroux du Péléide Achille,
      Courroux fatal qui causa mille maux aux Achéens
      Et fit descendre chez Hadès tant d’âmes valeureuses
      De héros, dont les corps servirent de pâture aux chiens
      Et aux oiseaux sans nombre : ainsi Zeus l’avait-il voulu :

Variantes orthographiques

Dérivés

Prononciation

Voir aussi

  • Aĥilo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.