ἔπορον

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *perh₃- (“to grant”). Cognate with Old Irish ernaid.

Pronunciation
 

Verb

ἔπορον • (époron)

  1. to give, furnish, supply
  2. to pay
  3. to grant, allow
  4. (in perfect passive) to be destined, fated

Conjugation
   Aorist: ἔπορον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπορον ἔπορες ἔπορε(ν) ἐπόρετον ἐπορέτην ἐπόρομεν ἐπόρετε ἔπορον
subjunctive πόρω πόρῃς πόρῃ πόρητον πόρητον πόρωμεν πόρητε πόρωσῐ(ν)
optative πόροιμῐ πόροις πόροι πόροιτον ποροίτην πόροιμεν πόροιτε πόροιεν
imperative   πόρε πορέτω πόρετον πορέτων   πόρετε πορόντων
active
infinitive πορεῖν
participle m πορών
f ποροῦσᾰ
n πορόν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: πόρον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πόρον πόρες πόρε(ν) πόρετον πορέτην πόρομεν πόρετε πόρον
subjunctive πόρω πόρῃς πόρῃ πόρητον πόρητον πόρωμεν πόρητε πόρωσῐ(ν)
optative πόροιμῐ πόροις πόροι πόροιτον ποροίτην πόροιμεν πόροιτε πόροιεν
imperative   πόρε πορέτω πόρετον πορέτων   πόρετε πορόντων
active
infinitive πορεῖν
participle m πορών
f ποροῦσᾰ
n πορόν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πέπρωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative πέπρωμαι πέπρωσαι πέπρωται πέπρωσθον πέπρωσθον πεπρώμεθᾰ πέπρωσθε πέπρωνται
subjunctive πεπρωμένος ὦ πεπρωμένος ᾖς πεπρωμένος ᾖ πεπρωμένω ἦτον πεπρωμένω ἦτον πεπρωμένοι ὦμεν πεπρωμένοι ἦτε πεπρωμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπρωμένος εἴην πεπρωμένος εἴης πεπρωμένος εἴη πεπρωμένοι εἴητον/εἶτον πεπρωμένω εἰήτην/εἴτην πεπρωμένοι εἴημεν/εἶμεν πεπρωμένοι εἴητε/εἶτε πεπρωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πέπρωσο πεπρώσθω πέπρωσθον πεπρώσθων   πέπρωσθε πεπρώσθων
infinitive πεπρῶσθαι
participle m πεπρωμένος
f πεπρωμένη
n πεπρωμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: πεπρώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative πεπρώμην πέπρωσο πέπρωτο πέπρωσθον πεπρώσθην πεπρώμεθᾰ πέπρωσθε πέπρωντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
  • ἔπορον in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • πόρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.