ἀσέβεια

See also: ασέβεια

Ancient Greek

From ᾰ̓σεβής (asebḗs, “impious”) +‎ -ια (-ia).

ᾰ̓σέβειᾰ • (asébeia) f (genitive ᾰ̓σεβείᾱς); first declension

First declension of ἡ ᾰ̓σέβειᾰ; τῆς ᾰ̓σεβείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ᾰ̓σέβειᾰ hē asébeia	τὼ ᾰ̓σεβείᾱ tṑ asebeíā	αἱ ᾰ̓σέβειαι hai asébeiai
Genitive	τῆς ᾰ̓σεβείᾱς tês asebeíās	τοῖν ᾰ̓σεβείαιν toîn asebeíain	τῶν ᾰ̓σεβειῶν tôn asebeiôn
Dative	τῇ ᾰ̓σεβείᾳ têi asebeíāi	τοῖν ᾰ̓σεβείαιν toîn asebeíain	ταῖς ᾰ̓σεβείαις taîs asebeíais
Accusative	τὴν ᾰ̓σέβειᾰν tḕn asébeian	τὼ ᾰ̓σεβείᾱ tṑ asebeíā	τᾱ̀ς ᾰ̓σεβείᾱς tā̀s asebeíās
Vocative	ᾰ̓σέβειᾰ asébeia	ᾰ̓σεβείᾱ asebeíā	ᾰ̓σέβειαι asébeiai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.