ἀμείνων

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.měː.nɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈmi.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈmi.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈmi.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈmi.non/

Adjective

ᾰ̓μείνων • (ameínōn) m or f (neuter ᾰ̓́μεινον); third declension

comparative degree of ἀγαθός (agathós): better

Inflection

Third declension of ᾰ̓μείνων; ᾰ̓́μεινον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓μείνων ameínōn	ᾰ̓́μεινον ámeinon	ᾰ̓μείνονε ameínone	ᾰ̓μείνονε ameínone	ᾰ̓μείνονες / ᾰ̓μείνους ameínones / ameínous	ᾰ̓μείνονᾰ / ᾰ̓μείνω ameínona / ameínō
Genitive	ᾰ̓μείνονος ameínonos	ᾰ̓μείνονος ameínonos	ᾰ̓μεινόνοιν ameinónoin	ᾰ̓μεινόνοιν ameinónoin	ᾰ̓μεινόνων ameinónōn	ᾰ̓μεινόνων ameinónōn
Dative	ᾰ̓μείνονῐ ameínoni	ᾰ̓μείνονῐ ameínoni	ᾰ̓μεινόνοιν ameinónoin	ᾰ̓μεινόνοιν ameinónoin	ᾰ̓μείνοσῐ / ᾰ̓μείνοσῐν ameínosi(n)	ᾰ̓μείνοσῐ / ᾰ̓μείνοσῐν ameínosi(n)
Accusative	ᾰ̓μείνονᾰ / ᾰ̓μείνω ameínona / ameínō	ᾰ̓́μεινον ámeinon	ᾰ̓μείνονε ameínone	ᾰ̓μείνονε ameínone	ᾰ̓μείνονᾰς / ᾰ̓μείνους ameínonas / ameínous	ᾰ̓μείνονᾰ / ᾰ̓μείνω ameínona / ameínō
Vocative	ᾰ̓́μεινον ámeinon	ᾰ̓́μεινον ámeinon	ᾰ̓μείνονε ameínone	ᾰ̓μείνονε ameínone	ᾰ̓μείνονες / ᾰ̓μείνους ameínones / ameínous	ᾰ̓μείνονᾰ / ᾰ̓μείνω ameínona / ameínō
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ᾰ̓́μεινον ámeinon		—		—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἀμείνων

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading