อาพาธ

(skr. root bādh: molest, harass, torture)

อาพาธ m

1. illness, sickness, affliction, disease

• DN Mahapadanasutta: na bodhisattamātu kocideva ābādho uppajjati
• PED entry

From Pali ābādha (“illness; sickness”).

อาพาธ • (aa-pâat) (abstract noun ความอาพาธ)

1. ill; sick.

อาพาธ • (aa-pâat)

1. illness; sickness.

อาพาธ • (aa-pâat) (abstract noun การอาพาธ)

1. to be ill; to be sick.

• In modern usage, the term is only applied to priests. For example:
  • เจ้าอาวาสอาพาธ

    jâao-aa-wâat aa-pâat

    The abbot has fallen ill.

• In old usage, it can be applied to anyone. For example:
  • พระไอยการลักษณมรดก

    ๔๙ มาตราหนึ่ง ผู้อาพาธหนักจะทำพิไนยกันไว้แก่ศิศ โยม แลสาขาญาติ...ให้มีผู้เถ้าผู้แก่นั่ง ๓ คน ๔ คน

    sìi-sìp gâao mâat-dtraa nʉ̀ng pûu aa-pâat nàk jà tam pí-nai-gan wái gɛ̀ɛ sìt yoom lɛɛ sǎa-kǎa-yâat...hâi mii pûu-tâo-pûu-gɛ̀ɛ nâng sǎam kon sìi kon

    49. Another section is as follows: Where a gravely ill person wants to make a will bequeathing his property to his disciples, devouts, or kindred... there shall be three or four elders sitting [to witness the making of the will].

• Kotmāi trā sām dūang lem sǭng กฎหมายตรา ๓ ดวง เล่ม ๒ [Code of Three Seals, Volume 2]. (2005). Bangkok: Sukkhaphāp Čhai. →ISBN. pp. 149–150.