หลวง

From Proto-Tai *ʰluəŋᴬ (“big”); some senses probably derived via Old Khmer hlūṅa, hlvaṅa, hlwṅa, hloṅa, hlaṅa, hlūeṅa, hlūoṅa, lūṅa (“title of mandarinate”).

Cognate with Northern Thai ᩉᩖ᩠ᩅᨦ, Lao ຫຼວງ (lūang), Lü ᦷᦜᧂ (l̇ong), Shan လူင် (lǔung), Ahom 𑜎𑜤𑜂𑜫 (lung).

Also cognate with and re-borrowed as Modern Khmer ហ្លួង (luəng).

หลวง • (lǔuang)

1. chief; leading; major; principal.
2. great; large.
3. heavy; weighty; ponderous.
4. important; significant.
5. severe; serious; crucial.
6. governmental; state; public.
7. royal; imperial.

หลวง • (lǔuang)

1. (historical) the Thai noble rank above ขุน (kǔn) and below พระ (prá); holder of this rank.
2. (colloquial, now often in combination) a term of address to or honorific for a priest or religious image.
3. (colloquial) Clipping of เมียหลวง (miia-lǔuang).

• → Khmer: ហ្លួង (luəng)

• (noble ranks) บรรดาศักดิ์ (ban-daa-sàk); สมเด็จเจ้าพระยา (sǒm-dèt-jâao-prá-yaa), เจ้าพระยา (jâao-prá-yaa), พระยา (prá-yaa), พระ (prá), หลวง (lǔuang), ขุน (kǔn), หมื่น (mʉ̀ʉn), พัน (pan), นาย (naai) ^{(Category: Thai noble ranks)}