կաւ

See also: կավ

Old Armenian

Etymology

The origin is uncertain.

Noun

կաւ • (kaw)

  1. mud, mire, dirt
  2. clay, argil, potter's earth
    հոռոմ, մատնեհարած/նշաւոր կաւ ― hoṙom, matneharac/nšawor kaw ― bole, bolary earth
    ծեփել կաւով ― cepʿel kawov ― to clay, to cover with clay

Declension
o-type
singular (uncountable)
nominative կաւ (kaw)
genitive կաւոյ (kawoy)
dative կաւոյ (kawoy)
accusative կաւ (kaw)
ablative կաւոյ (kawoy)
instrumental կաւով (kawov)
locative կաւ (kaw)
u-type
singular (uncountable)
nominative կաւ (kaw)
genitive կաւու (kawu)
dative կաւու (kawu)
accusative կաւ (kaw)
ablative կաւէ (kawē)
instrumental կաւու (kawu)
locative կաւու (kawu)

Derived terms
  • կաւագործ (kawagorc)
  • կաւագործեմ (kawagorcem)
  • կաւագործութիւն (kawagorcutʿiwn)
  • կաւածեփ (kawacepʿ)
  • կաւակերպ (kawakerp)
  • կաւակերտ (kawakert)
  • կաւակոխութիւն (kawakoxutʿiwn)
  • կաւանամ (kawanam)
  • կաւառ (kawaṙ)
  • կաւառն (kawaṙn)
  • կաւարծաթ (kawarcatʿ)
  • կաւափաղաղ (kawapʿałał)
  • կաւեայ (kaweay)
  • կաւեղէն (kawełēn)
  • կաւիճ (kawič)
  • հայկաւ (haykaw)

Descendants

References
  • Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “կաւ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), “կաւ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
  • Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “կաւ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.