բնութիւն

բուն (bun) +‎ -ութիւն (-utʿiwn)

բնութիւն • (bnutʿiwn)

1. nature; essence, substance

   հատուցանել զհարկ բնութեան ― hatucʿanel zhark bnutʿean ― to pay the tribute of nature

   բնութեամբ ― bnutʿeamb ― naturally; really, truly; physically

2. being, entity, creature

   ստուեր է եւ ոչ բնութիւն ինչ ― stuer ē ew očʿ bnutʿiwn inčʿ ― it is a shadow and not a substance

   սամենայն բնութիւն գազանաց եւ թռչնոց ― samenayn bnutʿiwn gazanacʿ ew tʿṙčʿnocʿ ― all kinds of flesh and fowl

   դղորդին արարածոց բնութիւնք ― dłordin araracocʿ bnutʿiwnkʿ ― all nature is in commotion or confounded

3. (in the plural) the elements
4. disposition, constitution, temper; humour, inclination, genius

   մի՛ թէ յիւրմէ՞ բնութենէ եդ զբանն ― mí tʿē yiwrmē^? bnutʿenē ed zbann ― did he say it out of his own head?

5. birth, naturalism

   են սոքա բնութեամբ գերմանացի ― en sokʿa bnutʿeamb germanacʿi ― these are by origin Germans

6. person, hypostasis

   բնութեամբ ― bnutʿeamb ― personally, hypostatically

7. quality, manner
8. sex

• Armenian: բնություն (bnutʿyun)

• Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836), “բնութիւն”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), volume I, Venice: S. Lazarus Armenian Academy, page 499bc
• J̌axǰaxean, Manuēl (1837), “բնութիւն”, in Baṙgirkʿ i barbaṙ hay ew italakan [Armenian–Italian Dictionary], Venice: S. Lazarus Armenian Academy, page 352bc
• Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “բնութիւն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy, page 104a