ապացուցանել
Armenian
Verb
ապացուցանել • (apacʿucʿanel)
- Alternative form of ապացուցել (apacʿucʿel)
- 1940, Hrachia Adjarian, Hayocʿ lezvi patmutʿyun [History of the Armenian Language], vol. I page 23[1]:
- Ապացուցանելու համար բարբառների գոյությունը հնդևրոպական նախալեզվի մեջ՝ ուրիշ միջոց չունինք, յեթե վոչ յերևան հանել այլևայլ զուգաձայններ (isoglosse) Հնդևրոպական լեզվաբնի 11 ճյուղերի միջև։
- Apacʿucʿanelu hamar barbaṙneri goyutʿyunə hndewropakan naxalezvi meǰ, uriš miǰocʿ čʿuninkʿ, yetʿe vočʿ yerewan hanel aylewayl zugajaynner (isoglosse) Hndewropakan lezvabni 11 čyułeri miǰew.
- Ապացուցանելու համար բարբառների գոյությունը հնդևրոպական նախալեզվի մեջ՝ ուրիշ միջոց չունինք, յեթե վոչ յերևան հանել այլևայլ զուգաձայններ (isoglosse) Հնդևրոպական լեզվաբնի 11 ճյուղերի միջև։
Inflection
conjugation (Eastern Armenian)
| infinitive | ապացուցանել (apacʿucʿanel) | imperfective converb | ապացուցանում (apacʿucʿanum) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| passive | ապացուցանվել (apacʿucʿanvel) | simultaneous converb | ապացուցանելիս (apacʿucʿanelis) | ||||
| causative | — | perfective converb | ապացուցանել (apacʿucʿanel) | ||||
| aorist stem | ապացուցան- (apacʿucʿan-) | future converb I | ապացուցանելու (apacʿucʿanelu) | ||||
| resultative participle | ապացուցանած (apacʿucʿanac) | future converb II | ապացուցանելիք (apacʿucʿanelikʿ) | ||||
| subject participle | ապացուցանող (apacʿucʿanoł) | connegative converb | ապացուցանի (apacʿucʿani) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| present | ապացուցանում եմ (apacʿucʿanum em) | ապացուցանում ես (apacʿucʿanum es) | ապացուցանում է (apacʿucʿanum ē) | ապացուցանում ենք (apacʿucʿanum enkʿ) | ապացուցանում եք (apacʿucʿanum ekʿ) | ապացուցանում են (apacʿucʿanum en) | |
| imperfect | ապացուցանում էի (apacʿucʿanum ēi) | ապացուցանում էիր (apacʿucʿanum ēir) | ապացուցանում էր (apacʿucʿanum ēr) | ապացուցանում էինք (apacʿucʿanum ēinkʿ) | ապացուցանում էիք (apacʿucʿanum ēikʿ) | ապացուցանում էին (apacʿucʿanum ēin) | |
| future | ապացուցանելու եմ (apacʿucʿanelu em) | ապացուցանելու ես (apacʿucʿanelu es) | ապացուցանելու է (apacʿucʿanelu ē) | ապացուցանելու ենք (apacʿucʿanelu enkʿ) | ապացուցանելու եք (apacʿucʿanelu ekʿ) | ապացուցանելու են (apacʿucʿanelu en) | |
| future perfect | ապացուցանելու էի (apacʿucʿanelu ēi) | ապացուցանելու էիր (apacʿucʿanelu ēir) | ապացուցանելու էր (apacʿucʿanelu ēr) | ապացուցանելու էինք (apacʿucʿanelu ēinkʿ) | ապացուցանելու էիք (apacʿucʿanelu ēikʿ) | ապացուցանելու էին (apacʿucʿanelu ēin) | |
| present perfect | ապացուցանել եմ (apacʿucʿanel em) | ապացուցանել ես (apacʿucʿanel es) | ապացուցանել է (apacʿucʿanel ē) | ապացուցանել ենք (apacʿucʿanel enkʿ) | ապացուցանել եք (apacʿucʿanel ekʿ) | ապացուցանել են (apacʿucʿanel en) | |
| pluperfect | ապացուցանել էի (apacʿucʿanel ēi) | ապացուցանել էիր (apacʿucʿanel ēir) | ապացուցանել էր (apacʿucʿanel ēr) | ապացուցանել էինք (apacʿucʿanel ēinkʿ) | ապացուցանել էիք (apacʿucʿanel ēikʿ) | ապացուցանել էին (apacʿucʿanel ēin) | |
| aorist | ապացուցանեցի, ապացուցանի* (apacʿucʿanecʿi, apacʿucʿani*) | ապացուցանեցիր, ապացուցանիր* (apacʿucʿanecʿir, apacʿucʿanir*) | ապացուցանեց (apacʿucʿanecʿ) | ապացուցանեցինք, ապացուցանինք* (apacʿucʿanecʿinkʿ, apacʿucʿaninkʿ*) | ապացուցանեցիք, ապացուցանիք* (apacʿucʿanecʿikʿ, apacʿucʿanikʿ*) | ապացուցանեցին, ապացուցանին* (apacʿucʿanecʿin, apacʿucʿanin*) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| future | ապացուցանեմ (apacʿucʿanem) | ապացուցանես (apacʿucʿanes) | ապացուցանի (apacʿucʿani) | ապացուցանենք (apacʿucʿanenkʿ) | ապացուցանեք (apacʿucʿanekʿ) | ապացուցանեն (apacʿucʿanen) | |
| future perfect | ապացուցանեի (apacʿucʿanei) | ապացուցանեիր (apacʿucʿaneir) | ապացուցաներ (apacʿucʿaner) | ապացուցանեինք (apacʿucʿaneinkʿ) | ապացուցանեիք (apacʿucʿaneikʿ) | ապացուցանեին (apacʿucʿanein) | |
| conditional | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| future | կապացուցանեմ (kapacʿucʿanem) | կապացուցանես (kapacʿucʿanes) | կապացուցանի (kapacʿucʿani) | կապացուցանենք (kapacʿucʿanenkʿ) | կապացուցանեք (kapacʿucʿanekʿ) | կապացուցանեն (kapacʿucʿanen) | |
| future perfect | կապացուցանեի (kapacʿucʿanei) | կապացուցանեիր (kapacʿucʿaneir) | կապացուցաներ (kapacʿucʿaner) | կապացուցանեինք (kapacʿucʿaneinkʿ) | կապացուցանեիք (kapacʿucʿaneikʿ) | կապացուցանեին (kapacʿucʿanein) | |
| imperative | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| — | ապացուցանի՛ր, ապացուցանի՛* (apacʿucʿanír, apacʿucʿaní*) | — | — | ապացուցանե՛ք, ապացուցանեցե՛ք** (apacʿucʿanékʿ, apacʿucʿanecʿékʿ**) | — | ||
| *colloquial **dated | |||||||
negative conjugation (Eastern Armenian)
| infinitive | չապացուցանել (čʿapacʿucʿanel) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| connegative converb | չապացուցանի (čʿapacʿucʿani) | ||||||
| resultative participle | չապացուցանած (čʿapacʿucʿanac) | ||||||
| subject participle | չապացուցանող (čʿapacʿucʿanoł) | ||||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| present | չեմ ապացուցանում (čʿem apacʿucʿanum) | չես ապացուցանում (čʿes apacʿucʿanum) | չի ապացուցանում (čʿi apacʿucʿanum) | չենք ապացուցանում (čʿenkʿ apacʿucʿanum) | չեք ապացուցանում (čʿekʿ apacʿucʿanum) | չեն ապացուցանում (čʿen apacʿucʿanum) | |
| imperfect | չէի ապացուցանում (čʿēi apacʿucʿanum) | չէիր ապացուցանում (čʿēir apacʿucʿanum) | չէր ապացուցանում (čʿēr apacʿucʿanum) | չէինք ապացուցանում (čʿēinkʿ apacʿucʿanum) | չէիք ապացուցանում (čʿēikʿ apacʿucʿanum) | չէին ապացուցանում (čʿēin apacʿucʿanum) | |
| future | չեմ ապացուցանելու (čʿem apacʿucʿanelu) | չես ապացուցանելու (čʿes apacʿucʿanelu) | չի ապացուցանելու (čʿi apacʿucʿanelu) | չենք ապացուցանելու (čʿenkʿ apacʿucʿanelu) | չեք ապացուցանելու (čʿekʿ apacʿucʿanelu) | չեն ապացուցանելու (čʿen apacʿucʿanelu) | |
| future perfect | չէի ապացուցանելու (čʿēi apacʿucʿanelu) | չէիր ապացուցանելու (čʿēir apacʿucʿanelu) | չէր ապացուցանելու (čʿēr apacʿucʿanelu) | չէինք ապացուցանելու (čʿēinkʿ apacʿucʿanelu) | չէիք ապացուցանելու (čʿēikʿ apacʿucʿanelu) | չէին ապացուցանելու (čʿēin apacʿucʿanelu) | |
| present perfect | չեմ ապացուցանել (čʿem apacʿucʿanel) | չես ապացուցանել (čʿes apacʿucʿanel) | չի ապացուցանել (čʿi apacʿucʿanel) | չենք ապացուցանել (čʿenkʿ apacʿucʿanel) | չեք ապացուցանել (čʿekʿ apacʿucʿanel) | չեն ապացուցանել (čʿen apacʿucʿanel) | |
| pluperfect | չէի ապացուցանել (čʿēi apacʿucʿanel) | չէիր ապացուցանել (čʿēir apacʿucʿanel) | չէր ապացուցանել (čʿēr apacʿucʿanel) | չէինք ապացուցանել (čʿēinkʿ apacʿucʿanel) | չէիք ապացուցանել (čʿēikʿ apacʿucʿanel) | չէին ապացուցանել (čʿēin apacʿucʿanel) | |
| aorist | չապացուցանեցի, չապացուցանի* (čʿapacʿucʿanecʿi, čʿapacʿucʿani*) | չապացուցանեցիր, չապացուցանիր* (čʿapacʿucʿanecʿir, čʿapacʿucʿanir*) | չապացուցանեց (čʿapacʿucʿanecʿ) | չապացուցանեցինք, չապացուցանինք* (čʿapacʿucʿanecʿinkʿ, čʿapacʿucʿaninkʿ*) | չապացուցանեցիք, չապացուցանիք* (čʿapacʿucʿanecʿikʿ, čʿapacʿucʿanikʿ*) | չապացուցանեցին, չապացուցանին* (čʿapacʿucʿanecʿin, čʿapacʿucʿanin*) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| future | չապացուցանեմ (čʿapacʿucʿanem) | չապացուցանես (čʿapacʿucʿanes) | չապացուցանի (čʿapacʿucʿani) | չապացուցանենք (čʿapacʿucʿanenkʿ) | չապացուցանեք (čʿapacʿucʿanekʿ) | չապացուցանեն (čʿapacʿucʿanen) | |
| future perfect | չապացուցանեի (čʿapacʿucʿanei) | չապացուցանեիր (čʿapacʿucʿaneir) | չապացուցաներ (čʿapacʿucʿaner) | չապացուցանեինք (čʿapacʿucʿaneinkʿ) | չապացուցանեիք (čʿapacʿucʿaneikʿ) | չապացուցանեին (čʿapacʿucʿanein) | |
| conditional | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| future | չեմ ապացուցանի (čʿem apacʿucʿani) | չես ապացուցանի (čʿes apacʿucʿani) | չի ապացուցանի (čʿi apacʿucʿani) | չենք ապացուցանի (čʿenkʿ apacʿucʿani) | չեք ապացուցանի (čʿekʿ apacʿucʿani) | չեն ապացուցանի (čʿen apacʿucʿani) | |
| future perfect | չէի ապացուցանի (čʿēi apacʿucʿani) | չէիր ապացուցանի (čʿēir apacʿucʿani) | չէր ապացուցանի (čʿēr apacʿucʿani) | չէինք ապացուցանի (čʿēinkʿ apacʿucʿani) | չէիք ապացուցանի (čʿēikʿ apacʿucʿani) | չէին ապացուցանի (čʿēin apacʿucʿani) | |
| imperative | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| — | մի՛ ապացուցանիր, մի՛ ապացուցանի* (mí apacʿucʿanir, mí apacʿucʿani*) | — | — | մի՛ ապացուցանեք, մի՛ ապացուցանեցեք** (mí apacʿucʿanekʿ, mí apacʿucʿanecʿekʿ**) | — | ||
| *colloquial **dated | |||||||
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
| singular (singulare tantum) | ||||
|---|---|---|---|---|
| nominative | ապացուցանել (apacʿucʿanel) | |||
| dative | ապացուցանելու (apacʿucʿanelu) | |||
| ablative | ապացուցանելուց (apacʿucʿanelucʿ) | |||
| instrumental | ապացուցանելով (apacʿucʿanelov) | |||
| locative | ապացուցանելում (apacʿucʿanelum) | |||
| definite forms | ||||
| nominative | ապացուցանելը/ապացուցանելն (apacʿucʿanelə/apacʿucʿaneln) | |||
| dative | ապացուցանելուն (apacʿucʿanelun) | |||
| 1st person possessive forms (my) | ||||
| nominative | ապացուցանելս (apacʿucʿanels) | |||
| dative | ապացուցանելուս (apacʿucʿanelus) | |||
| ablative | ապացուցանելուցս (apacʿucʿanelucʿs) | |||
| instrumental | ապացուցանելովս (apacʿucʿanelovs) | |||
| locative | ապացուցանելումս (apacʿucʿanelums) | |||
| 2nd person possessive forms (your) | ||||
| nominative | ապացուցանելդ (apacʿucʿaneld) | |||
| dative | ապացուցանելուդ (apacʿucʿanelud) | |||
| ablative | ապացուցանելուցդ (apacʿucʿanelucʿd) | |||
| instrumental | ապացուցանելովդ (apacʿucʿanelovd) | |||
| locative | ապացուցանելումդ (apacʿucʿanelumd) | |||
References
- Ačaṙyan, Hračʿya (1940) Hayocʿ lezvi patmutʿyun [History of the Armenian Language] (in Armenian), volume I, Yerevan: University Press, page 23
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.