ωσότου

From Ancient Greek ἕως ὅτου (héōs hótou), consisting of ἕως (héōs, “until”) + ὅτου (hótou), genitive singular of ὅστις (hóstis, “whoever, whichever”).

• IPA^(key): /oˈsotu/
• Hyphenation: ω‧σό‧του

ωσότου • (osótou)

1. (formal) until (up to the time of)

   Η μάνα έκατσε στο προσκέφαλο του παιδιού της, ωσότου το πήρε ο ύπνος. ― I mána ékatse sto proskéfalo tou paidioú tis, osótou to píre o ýpnos. ― The mother sat at her child's bedside until he was asleep.

• (until, by the time): μέχρι (méchri), ώσπου (óspou)