υποκείμενο

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὑποκείμενον (hupokeímenon).

Noun

υποκείμενο • (ypokeímeno) n (plural υποκείμενα)

(grammar) subject
Το υποκείμενο του ρήματος βρίσκεται πάντα σε ονομαστική πτώση!
To ypokeímeno tou rímatos vrísketai pánta se onomastikí ptósi!
The subject of the verb is always in the nominative case!

Declension

declension of υποκείμενο

	singular	plural
nominative	υποκείμενο •	υποκείμενα •
genitive	υποκειμένου •	υποκειμένων •
accusative	υποκείμενο •	υποκείμενα •
vocative	υποκείμενο •	υποκείμενα •

See also

αντικείμενο (antikeímeno)
ονομαστική f (onomastikí, “nominative”)
πτώση f (ptósi, “case”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.