υπάρχω

See also: ὑπάρχω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὑπάρχω (hupárkhō, “to begin, to exist”)

Pronunciation
  • IPA(key): /iˈpar.xo/
  • Hyphenation: υ‧πάρ‧χω

Verb

υπάρχω • (ypárcho) (simple past υπήρξα)

  1. exist, be, live
    Σκέφτομαι, άρα υπάρχω. ― Skéftomai, ára ypárcho. ― I think, therefore I am.
    Έντονη ανησυχία υπάρχει για το μέλλον. ― Éntoni anisychía ypárchei gia to méllon. ― There is great concern for the future.
    Ο θείος μου υπήρξε πρόεδρος του σωματείου. ― O theíos mou ypírxe próedros tou somateíou. ― My uncle was association president.
    Μήπως υπάρχει βιβλιοπωλείο εδώ κοντά; ― Mípos ypárchei vivliopoleío edó kontá? ― Is there a bookshop near here?

Conjugation
υπάρχω
Present → Imperfect → Continuous future → Continuous subjunctive → Imperative →
1s  υπάρχω υπήρχα θα υπάρχω να υπάρχω
2s  υπάρχεις υπήρχες θα υπάρχεις να υπάρχεις να υπάρχεις
3s  υπάρχει υπήρχε θα υπάρχει να υπάρχει
1p  υπάρχουμε,  υπάρχομε υπήρχαμε θα υπάρχουμε,  υπάρχομε να υπάρχουμε,  υπάρχομε
2p  υπάρχετε υπήρχατε θα υπάρχετε να υπάρχετε υπάρχετε
3p  υπάρχουν,  υπάρχουνε υπήρχαν,  υπήρχανε θα υπάρχουν,  υπάρχουνε να υπάρχουν,  υπάρχουνε
Dependent † Simple past → Simple future → Simple subjunctive → Imperative →
1s  υπάρξω υπήρξα θα υπάρξω να υπάρξω
2s  υπάρξεις υπήρξες θα υπάρξεις να υπάρξεις υπάρξε
3s  υπάρξει υπήρξε θα υπάρξει να υπάρξει
1p  υπάρξουμε,  υπάρξομε υπήρξαμε θα υπάρξουμε,  υπάρξομε να υπάρξουμε,  υπάρξομε
2p  υπάρξετε υπήρξατε θα υπάρξετε να υπάρξετε υπάρξτε,  υπάρξετε
3p  υπάρξουν,  υπάρξουνε υπήρξαν,  υπήρξανε θα υπάρξουν,  υπάρξουνε να υπάρξουν,  υπάρξουνε
Perfect → Pluperfect → Future perfect → Subjunctive →
1s  έχω υπάρξει είχα υπάρξει θα έχω υπάρξει να έχω υπάρξει
2s  έχεις υπάρξει είχες υπάρξει θα έχεις υπάρξει να έχεις υπάρξει
3s  έχει υπάρξει είχε υπάρξει θα έχει υπάρξει να έχει υπάρξει
1p  έχουμε υπάρξει είχαμε υπάρξει θα έχουμε υπάρξει να έχουμε υπάρξει
2p  έχετε υπάρξει είχατε υπάρξει θα έχετε υπάρξει να έχετε υπάρξει
3p  έχουν υπάρξει είχαν υπάρξει θα έχουν υπάρξει να έχουν υπάρξει
Participle:   υπάρχοντας Non-finite ‡   υπάρξει #223, 1a
    This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency.
†   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms.
‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

Coordinate terms
  • ανύπαρκτος (anýparktos, “nonexistent”)
  • ανυπαρξία f (anyparxía, “nonexistence”)
  • αυθύπαρκτος (afthýparktos, “self-contained”)
  • ενυπάρχω (enypárcho, “exist inside”)
  • προϋπάρχω (proÿpárcho, “preexist”)
  • συνυπάρχω (synypárcho, “coexist”)
  • υπαρκτικός (yparktikós, “existential”)
  • υπαρκτός (yparktós, “existing”)
  • ύπαρξη f (ýparxi, “existence”)
  • υπαρξισμός m (yparxismós, “existentialism”)
  • and see: αρχή f (archí, “beginning; authority”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.