σφύζω

Ancient Greek

Alternative forms
  • σφύσδω (sphúsdō) – Doric

Etymology

Unknown. In form and meaning, the verb resembles σφαδᾴζω (sphadā́izō, “to toss the body about, to struggle”) and σπεύδω (speúdō, “to urge, to hasten”).

Pronunciation
 

Verb

σφῠ́ζω • (sphúzō)

  1. to throb
  2. to beat (of the heart or pulse)

Inflection
   Present: σφύζω, σφύζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σφύζω σφύζεις σφύζει σφύζετον σφύζετον σφύζομεν σφύζετε σφύζουσῐ(ν)
subjunctive σφύζω σφύζῃς σφύζῃ σφύζητον σφύζητον σφύζωμεν σφύζητε σφύζωσῐ(ν)
optative σφύζοιμῐ σφύζοις σφύζοι σφύζοιτον σφυζοίτην σφύζοιμεν σφύζοιτε σφύζοιεν
imperative   σφῦζε σφυζέτω σφύζετον σφυζέτων   σφύζετε σφυζόντων
middle/
passive		 indicative σφύζομαι σφύζῃ,
σφύζει		 σφύζεται σφύζεσθον σφύζεσθον σφυζόμεθᾰ σφύζεσθε σφύζονται
subjunctive σφύζωμαι σφύζῃ σφύζηται σφύζησθον σφύζησθον σφυζώμεθᾰ σφύζησθε σφύζωνται
optative σφυζοίμην σφύζοιο σφύζοιτο σφύζοισθον σφυζοίσθην σφυζοίμεθᾰ σφύζοισθε σφύζοιντο
imperative   σφύζου σφυζέσθω σφύζεσθον σφυζέσθων   σφύζεσθε σφυζέσθων
active middle/passive
infinitive σφύζειν σφύζεσθαι
participle m σφύζων σφυζόμενος
f σφύζουσᾰ σφυζομένη
n σφῦζον σφυζόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔσφυζον, ἐσφυζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσφυζον ἔσφυζες ἔσφυζε(ν) ἐσφύζετον ἐσφυζέτην ἐσφύζομεν ἐσφύζετε ἔσφυζον
middle/
passive		 indicative ἐσφυζόμην ἐσφύζου ἐσφύζετο ἐσφύζεσθον ἐσφυζέσθην ἐσφυζόμεθᾰ ἐσφύζεσθε ἐσφύζοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σφύξω, σφύξομαι, σφυχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σφύξω σφύξεις σφύξει σφύξετον σφύξετον σφύξομεν σφύξετε σφύξουσῐ(ν)
optative σφύξοιμῐ σφύξοις σφύξοι σφύξοιτον σφυξοίτην σφύξοιμεν σφύξοιτε σφύξοιεν
middle indicative σφύξομαι σφύξῃ,
σφύξει		 σφύξεται σφύξεσθον σφύξεσθον σφυξόμεθᾰ σφύξεσθε σφύξονται
optative σφυξοίμην σφύξοιο σφύξοιτο σφύξοισθον σφυξοίσθην σφυξοίμεθᾰ σφύξοισθε σφύξοιντο
passive indicative σφυχθήσομαι σφυχθήσῃ σφυχθήσεται σφυχθήσεσθον σφυχθήσεσθον σφυχθησόμεθᾰ σφυχθήσεσθε σφυχθήσονται
optative σφυχθησοίμην σφυχθήσοιο σφυχθήσοιτο σφυχθήσοισθον σφυχθησοίσθην σφυχθησοίμεθᾰ σφυχθήσοισθε σφυχθήσοιντο
active middle passive
infinitive σφύξειν σφύξεσθαι σφυχθήσεσθαι
participle m σφύξων σφυξόμενος σφυχθησόμενος
f σφύξουσᾰ σφυξομένη σφυχθησομένη
n σφῦξον σφυξόμενον σφυχθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔσφυξᾰ, ἐσφυξᾰ́μην, ἐσφύχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσφυξᾰ ἔσφυξᾰς ἔσφυξε(ν) ἐσφύξᾰτον ἐσφυξᾰ́την ἐσφύξᾰμεν ἐσφύξᾰτε ἔσφυξᾰν
subjunctive σφύξω σφύξῃς σφύξῃ σφύξητον σφύξητον σφύξωμεν σφύξητε σφύξωσῐ(ν)
optative σφύξαιμῐ σφύξειᾰς,
σφύξαις		 σφύξειε(ν),
σφύξαι		 σφύξαιτον σφυξαίτην σφύξαιμεν σφύξαιτε σφύξειᾰν,
σφύξαιεν
imperative   σφῦξον σφυξᾰ́τω σφύξᾰτον σφυξᾰ́των   σφύξᾰτε σφυξᾰ́ντων
middle indicative ἐσφυξᾰ́μην ἐσφύξω ἐσφύξᾰτο ἐσφύξᾰσθον ἐσφυξᾰ́σθην ἐσφυξᾰ́μεθᾰ ἐσφύξᾰσθε ἐσφύξᾰντο
subjunctive σφύξωμαι σφύξῃ σφύξηται σφύξησθον σφύξησθον σφυξώμεθᾰ σφύξησθε σφύξωνται
optative σφυξαίμην σφύξαιο σφύξαιτο σφύξαισθον σφυξαίσθην σφυξαίμεθᾰ σφύξαισθε σφύξαιντο
imperative   σφῦξαι σφυξᾰ́σθω σφύξᾰσθον σφυξᾰ́σθων   σφύξᾰσθε σφυξᾰ́σθων
passive indicative ἐσφύχθην ἐσφύχθης ἐσφύχθη ἐσφύχθητον ἐσφυχθήτην ἐσφύχθημεν ἐσφύχθητε ἐσφύχθησᾰν
subjunctive σφυχθῶ σφυχθῇς σφυχθῇ σφυχθῆτον σφυχθῆτον σφυχθῶμεν σφυχθῆτε σφυχθῶσῐ(ν)
optative σφυχθείην σφυχθείης σφυχθείη σφυχθεῖτον,
σφυχθείητον		 σφυχθείτην,
σφυχθειήτην		 σφυχθεῖμεν,
σφυχθείημεν		 σφυχθεῖτε,
σφυχθείητε		 σφυχθεῖεν,
σφυχθείησᾰν
imperative   σφύχθητῐ σφυχθήτω σφύχθητον σφυχθήτων   σφύχθητε σφυχθέντων
active middle passive
infinitive σφῦξαι σφύξᾰσθαι σφυχθῆναι
participle m σφύξᾱς σφυξᾰ́μενος σφυχθείς
f σφύξᾱσᾰ σφυξᾰμένη σφυχθεῖσᾰ
n σφῦξᾰν σφυξᾰ́μενον σφυχθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Greek

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsfi.zo/
  • Hyphenation: σφύ‧ζω

Verb

σφύζω • (sfýzo) (simple past έσφυζα) found only in the imperfective tenses

  1. throb, pulsate, be vibrant (also figuratively)

Conjugation
σφύζω   (active forms only imperfective)
Active voice ➤   —   Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤ Present ➤ Imperfect ➤ Future ➤
1 sg σφύζω έσφυζα θα σφύζω
2 sg σφύζεις έσφυζες θα σφύζεις
3 sg σφύζει έσφυζε θα σφύζει
1 pl σφύζουμε, [‑ομε] σφύζαμε θα σφύζουμε, [‑ομε]
2 pl σφύζετε σφύζατε θα σφύζετε
3 pl σφύζουν(ε) έσφυζαν, σφύζαν(ε) θα σφύζουν(ε)
Subjunctive mood ➤ Formed using present tense from above with a particle (να, ας, όταν, …).
Imperative mood ➤ 2 sg 2 pl
Imperfective aspect σφύζε σφύζετε
Other forms Present participle ➤
σφύζοντας ➤
Notes    • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.