πετεινός

From πέτομαι (pétomai).

πετεινός • (peteinós) m (feminine πετηνή, neuter πετεινόν); first/second declension

1. able to fly

• πετεινός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πετεινός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πετεινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πετεινός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

πετεινός • (peteinós) m (plural πετεινοί)

1. (poetic, uncommon) cock, rooster

• see: κόκορας m (kókoras)

• είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα (eípe o gáidaros ton peteinó kefála, “the pot calling the kettle black”)

• πετεινάρι n (peteinári, “cockerel, young male chicken”) (diminutive form)