περισπωμένη

Present middle active feminine participle of περισπάω (perispáō).

περῐσπωμένη • (perispōménē) f (genitive περῐσπωμένης); first declension

1. the Greek circumflex ( ͂ )

• (προσῳδίαι ἑλληνικαί) προσῳδία; βαρεῖα ⟨ ` ⟩, βραχεῖα ⟨ ˘ ⟩, δασεῖα ⟨ ῾ ⟩, κορωνίς ⟨ ᾽ ⟩, μακρά ⟨ ¯ ⟩, ὀξεῖα ⟨ ´ ⟩, περισπωμένη ⟨ ῀ ⟩, ψιλή ⟨ ᾿ ⟩ ^{(Category: grc:Diacritical marks)}

περῐσπωμένη • (perispōménē)

1. nominative and vocative singular feminine of περῐσπώμενος (perispṓmenos)

• Greek: περισπωμένη (perispoméni)

Substantivised feminine of the ancient participle περισπώμενος (perispṓmenos). (See the ancient περισπωμένη).

• IPA^(key): /pe.ri.spoˈme.ni/
• Hyphenation: πε‧ρι‧σπω‧μέ‧νη

περισπωμένη • (perispoméni) f (plural περισπωμένες)

1. (typography, grammar) circumflex ( ͂ ) (a diacritical mark, used in the polytonic script of Greek)

• The plural 'περισπωμένες' is an established deviation from the expected περισπώμενες. It occurs at the declension of the modern noun only. As a modern participle and at its adjectival use it retains its original accent:

  η περισπωμένη συλλαβή - οι περισπώμενες συλλαβές ― i perispoméni syllaví - oi perispómenes syllavés ― the 'circumflexed' syllable - the 'circumflexed' syllables

• οξεία f (oxeía, “the acute”)
• τόνος m (tónos, “stress, accent”)

περισπωμένη • (perispoméni)

1. Nominative, accusative and vocative singular feminine form of περισπώμενος (perispómenos).