ξεκωλιάζω

Greek

Etymology

Byzantine Greek ξεκωλιάζω (xekōliázō), equivalent to ξε- (xe-, “un-, de-”) +‎ κώλος (kólos, “arse”) with verb ending.

Pronunciation

IPA^(key): /ksekolˈʝazo/
Hyphenation: ξε‧κω‧λιά‧ζω

Verb

ξεκωλιάζω • (xekoliázo) (simple past ξεκώλιασα, passive ξεκωλιάζομαι)

(transitive, colloquial, vulgar) Alternative form of ξεκωλώνω (xekolóno)

Conjugation

ξεκωλιάζω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	ξεκωλιάζω	ξεκώλιαζα	θα ξεκωλιάζω	να ξεκωλιάζω
2s	ξεκωλιάζεις	ξεκώλιαζες	θα ξεκωλιάζεις	να ξεκωλιάζεις	ξεκώλιαζε
3s	ξεκωλιάζει	ξεκώλιαζε	θα ξεκωλιάζει	να ξεκωλιάζει

1p	ξεκωλιάζουμε, ξεκωλιάζομε	ξεκωλιάζαμε	θα ξεκωλιάζουμε, ξεκωλιάζομε	να ξεκωλιάζουμε, ξεκωλιάζομε
2p	ξεκωλιάζετε	ξεκωλιάζατε	θα ξεκωλιάζετε	να ξεκωλιάζετε	ξεκωλιάζετε
3p	ξεκωλιάζουν, ξεκωλιάζουνε	ξεκώλιαζαν, ξεκωλιάζαν, ξεκωλιάζανε	θα ξεκωλιάζουν, ξεκωλιάζουνε	να ξεκωλιάζουν, ξεκωλιάζουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	ξεκωλιάσω	ξεκώλιασα	θα ξεκωλιάσω	να ξεκωλιάσω
2s	ξεκωλιάσεις	ξεκώλιασες	θα ξεκωλιάσεις	να ξεκωλιάσεις	ξεκώλιασε
3s	ξεκωλιάσει	ξεκώλιασε	θα ξεκωλιάσει	να ξεκωλιάσει

1p	ξεκωλιάσουμε, ξεκωλιάσομε	ξεκωλιάσαμε	θα ξεκωλιάσουμε, ξεκωλιάσομε	να ξεκωλιάσουμε, ξεκωλιάσομε
2p	ξεκωλιάσετε	ξεκωλιάσατε	θα ξεκωλιάσετε	να ξεκωλιάσετε	ξεκωλιάστε
3p	ξεκωλιάσουν, ξεκωλιάσουνε	ξεκώλιασαν, ξεκωλιάσαν, ξεκωλιάσανε	θα ξεκωλιάσουν, ξεκωλιάσουνε	να ξεκωλιάσουν, ξεκωλιάσουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω ξεκωλιάσει	είχα ξεκωλιάσει	θα έχω ξεκωλιάσει	να έχω ξεκωλιάσει
2s	έχεις ξεκωλιάσει	είχες ξεκωλιάσει	θα έχεις ξεκωλιάσει	να έχεις ξεκωλιάσει	έχε ξεκωλιασμένο
3s	έχει ξεκωλιάσει	είχε ξεκωλιάσει	θα έχει ξεκωλιάσει	να έχει ξεκωλιάσει

1p	έχουμε ξεκωλιάσει	είχαμε ξεκωλιάσει	θα έχουμε ξεκωλιάσει	να έχουμε ξεκωλιάσει
2p	έχετε ξεκωλιάσει	είχατε ξεκωλιάσει	θα έχετε ξεκωλιάσει	να έχετε ξεκωλιάσει	έχετε ξεκωλιασμένο
3p	έχουν ξεκωλιάσει	είχαν ξεκωλιάσει	θα έχουν ξεκωλιάσει	να έχουν ξεκωλιάσει

	Alternative* perfect:	έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) ξεκωλιασμένο
	pluperfect:	είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) ξεκωλιασμένο
	future perfect:	θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) ξεκωλιασμένο
	subjunctive:	να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) ξεκωλιασμένο

	Participle:	ξεκωλιάζοντας	Non-finite ^‡	ξεκωλιάσει	35, 1a

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

Synonyms

(exhaust completely): εξαντλώ (exantló), ξεπατώνω (xepatóno)

Derived terms

είπαν της γριάς να χέσει κι αυτή ξεκωλιάστηκε (eípan tis griás na chései ki aftí xekoliástike, “give someone an inch and they'll take a mile”) (vulgar)

Related terms

ξέκωλος (xékolos, “scantily clad, bottomless”) (colloquial)
ξεκωλιάρης m (xekoliáris, “very lucky person, jerk, dick”) (vulgar)
ξεκωλιάρα f (xekoliára, “scantily dressed female, bitch”) (vulgar)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.