ξεκωλιάζομαι

Greek

Verb

ξεκωλιάζομαι • (xekoliázomai) passive (simple past ξεκωλιάστηκα, active ξεκωλιάζω)

  1. (transitive, colloquial, vulgar) passive form of ξεκωλιάζω (xekoliázo).

Conjugation
ξεκωλιάζομαι
Non-past tenses Past tenses
Imperfective Present Continuous future Imperfect
1st person sg ξεκωλιάζομαι θα ξεκωλιάζομαι ξεκωλιαζόμουν, ξεκωλιαζόμουνα
2nd person ξεκωλιάζεσαι θα ξεκωλιάζεσαι ξεκωλιαζόσουν, ξεκωλιαζόσουνα
3rd person ξεκωλιάζεται θα ξεκωλιάζεται ξεκωλιαζόταν, ξεκωλιαζότανε
1st person pl ξεκωλιαζόμαστε θα ξεκωλιαζόμαστε ξεκωλιαζόμασταν, ξεκωλιαζόμαστε2
2nd person ξεκωλιάζεστε, ξεκωλιαζόσαστε1 θα ξεκωλιάζεστε, ξεκωλιαζόσαστε1 ξεκωλιαζόσασταν, ξεκωλιαζόσαστε2
3rd person ξεκωλιάζονται θα ξεκωλιάζονται ξεκωλιάζονταν, ξεκωλιαζόντανε, ξεκωλιαζόντουσαν
Perfective Dependent† Simple future Simple past (Aorist)
1st person sg ξεκωλιαστώ θα ξεκωλιαστώ ξεκωλιάστηκα
2nd person ξεκωλιαστείς θα ξεκωλιαστείς ξεκωλιάστηκες
3rd person ξεκωλιαστεί θα ξεκωλιαστεί ξεκωλιάστηκε
1st person pl ξεκωλιαστούμε θα ξεκωλιαστούμε ξεκωλιαστήκαμε
2nd person ξεκωλιαστείτε θα ξεκωλιαστείτε ξεκωλιαστήκατε
3rd person ξεκωλιαστούν, ξεκωλιαστούνε θα ξεκωλιαστούν, θα ξεκωλιαστούνε ξεκωλιάστηκαν, ξεκωλιαστήκανε
Imperative Imperfective Perfective
2nd person sg —3 ξεκωλιάσου
2nd person pl —3 ξεκωλιαστείτε
Perfect tenses
Perfect έχω ξεκωλιαστεί, έχεις ξεκωλιαστεί έχει ξεκωλιαστεί, …
Future perfect θα έχω ξεκωλιαστεί, θα έχεις ξεκωλιαστεί, θα έχει ξεκωλιαστεί, …
Past perfect είχα ξεκωλιαστεί, είχες ξεκωλιαστεί, είχε ξεκωλιαστεί, …
Subjunctive
Continuous The present tense form preceded by να, ας, etc
Simple The dependent form preceded by να, ας, etc
Past perfect The perfect tense form preceded by να, ας, etc
When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources.
†  The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle.     The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms.
1. Colloquial forms
2. Identical to present tense form
3. The existence of these forms is doubtful
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.