λυπημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of λυπάμαι/λυπούμαι (lypoúmai), passive voice forms of λυπώ (lypó, “I sadden”).

Pronunciation
  • IPA(key): /lipiˈmenos/
  • Hyphenation: λυ‧πη‧μέ‧νος

Participle

λυπημένος • (lypiménos) m (feminine λυπημένη, neuter λυπημένο)

  1. sorrowful, sad, melancholy

Declension
declension of λυπημένος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative λυπημένος λυπημένη λυπημένο λυπημένοι λυπημένες λυπημένα
genitive λυπημένου λυπημένης λυπημένου λυπημένων λυπημένων λυπημένων
accusative λυπημένο λυπημένη λυπημένο λυπημένους λυπημένες λυπημένα
vocative λυπημένε λυπημένη λυπημένο λυπημένοι λυπημένες λυπημένα
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο λυπημένος, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο λυπημένος (o pio lypiménos), etc.)

Synonyms

Antonyms

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.