δέχομαι

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Indo-European *deḱ-.

Pronunciation
 

Verb

δέχομαι • (dékhomai)

(Attic)
  1. To accept, receive

Inflection
   Present: δέχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative δέχομαι δέχῃ,
δέχει		 δέχεται δέχεσθον δέχεσθον δεχόμεθᾰ δέχεσθε δέχονται
subjunctive δέχωμαι δέχῃ δέχηται δέχησθον δέχησθον δεχώμεθᾰ δέχησθε δέχωνται
optative δεχοίμην δέχοιο δέχοιτο δέχοισθον δεχοίσθην δεχοίμεθᾰ δέχοισθε δέχοιντο
imperative   δέχου δεχέσθω δέχεσθον δεχέσθων   δέχεσθε δεχέσθων
middle/passive
infinitive δέχεσθαι
participle m δεχόμενος
f δεχομένη
n δεχόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδεχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἐδεχόμην ἐδέχου ἐδέχετο ἐδέχεσθον ἐδεχέσθην ἐδεχόμεθᾰ ἐδέχεσθε ἐδέχοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δέξομαι, δεχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative δέξομαι δέξῃ,
δέξει		 δέξεται δέξεσθον δέξεσθον δεξόμεθᾰ δέξεσθε δέξονται
optative δεξοίμην δέξοιο δέξοιτο δέξοισθον δεξοίσθην δεξοίμεθᾰ δέξοισθε δέξοιντο
passive indicative δεχθήσομαι δεχθήσῃ δεχθήσεται δεχθήσεσθον δεχθήσεσθον δεχθησόμεθᾰ δεχθήσεσθε δεχθήσονται
optative δεχθησοίμην δεχθήσοιο δεχθήσοιτο δεχθήσοισθον δεχθησοίσθην δεχθησοίμεθᾰ δεχθήσοισθε δεχθήσοιντο
middle passive
infinitive δέξεσθαι δεχθήσεσθαι
participle m δεξόμενος δεχθησόμενος
f δεξομένη δεχθησομένη
n δεξόμενον δεχθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δεξέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative δεξέομαι δεξέῃ,
δεξέει		 δεξέεται δεξέεσθον δεξέεσθον δεξεόμεθᾰ δεξέεσθε δεξέονται
optative δεξεοίμην δεξέοιο δεξέοιτο δεξέοισθον δεξεοίσθην δεξεοίμεθᾰ δεξέοισθε δεξέοιντο
middle
infinitive δεξέεσθαι
participle m δεξεόμενος
f δεξεομένη
n δεξεόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δεξοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative δεξοῦμαι δεξῇ δεξεῖται δεξεῖσθον δεξεῖσθον δεξούμεθᾰ δεξεῖσθε δεξοῦνται
optative δεξοίμην δεξοῖο δεξοῖτο δεξοῖσθον δεξοίσθην δεξοίμεθᾰ δεξοῖσθε δεξοῖντο
middle
infinitive δεξεῖσθαι
participle m δεξούμενος
f δεξουμένη
n δεξούμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐδεξᾰ́μην, ἐδέχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐδεξᾰ́μην ἐδέξω ἐδέξᾰτο ἐδέξᾰσθον ἐδεξᾰ́σθην ἐδεξᾰ́μεθᾰ ἐδέξᾰσθε ἐδέξᾰντο
subjunctive δέξωμαι δέξῃ δέξηται δέξησθον δέξησθον δεξώμεθᾰ δέξησθε δέξωνται
optative δεξαίμην δέξαιο δέξαιτο δέξαισθον δεξαίσθην δεξαίμεθᾰ δέξαισθε δέξαιντο
imperative   δέξαι δεξᾰ́σθω δέξᾰσθον δεξᾰ́σθων   δέξᾰσθε δεξᾰ́σθων
passive indicative ἐδέχθην ἐδέχθης ἐδέχθη ἐδέχθητον ἐδεχθήτην ἐδέχθημεν ἐδέχθητε ἐδέχθησᾰν
subjunctive δεχθῶ δεχθῇς δεχθῇ δεχθῆτον δεχθῆτον δεχθῶμεν δεχθῆτε δεχθῶσῐ(ν)
optative δεχθείην δεχθείης δεχθείη δεχθεῖτον,
δεχθείητον		 δεχθείτην,
δεχθειήτην		 δεχθεῖμεν,
δεχθείημεν		 δεχθεῖτε,
δεχθείητε		 δεχθεῖεν,
δεχθείησᾰν
imperative   δέχθητῐ δεχθήτω δέχθητον δεχθήτων   δέχθητε δεχθέντων
middle passive
infinitive δέξᾰσθαι δεχθῆναι
participle m δεξᾰ́μενος δεχθείς
f δεξᾰμένη δεχθεῖσᾰ
n δεξᾰ́μενον δεχθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δέδεγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative δέδεγμαι δέδεξαι δέδεκται δέδεχθον δέδεχθον δεδέγμεθᾰ δέδεχθε δεδέχᾰται
subjunctive δεδεγμένος ὦ δεδεγμένος ᾖς δεδεγμένος ᾖ δεδεγμένω ἦτον δεδεγμένω ἦτον δεδεγμένοι ὦμεν δεδεγμένοι ἦτε δεδεγμένοι ὦσῐ(ν)
optative δεδεγμένος εἴην δεδεγμένος εἴης δεδεγμένος εἴη δεδεγμένοι εἴητον/εἶτον δεδεγμένω εἰήτην/εἴτην δεδεγμένοι εἴημεν/εἶμεν δεδεγμένοι εἴητε/εἶτε δεδεγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   δέδεξο δεδέχθω δέδεχθον δεδέχθων   δέδεχθε δεδέχθων
middle/passive
infinitive δεδέχθαι
participle m δεδεγμένος
f δεδεγμένη
n δεδεγμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek δέχομαι (dékhomai)

Verb

δέχομαι • (déchomai) deponent (simple past δέχτηκα, δέχθηκα)

  1. accept, receive
    Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα. ― Déchtika éna tilefónima. ― I received a phone call.

Conjugation
δέχομαι
Non-past tenses Past tenses
Imperfective Present Continuous future Imperfect
1st person sg δέχομαι θα δέχομαι δεχόμουν, δεχόμουνα
2nd person δέχεσαι θα δέχεσαι δεχόσουν, δεχόσουνα
3rd person δέχεται θα δέχεται δεχόταν, δεχότανε
1st person pl δεχόμαστε θα δεχόμαστε δεχόμασταν, δεχόμαστε2
2nd person δέχεστε, δεχόσαστε1 θα δέχεστε, δεχόσαστε1 δεχόσασταν, δεχόσαστε2
3rd person δέχονται θα δέχονται δέχονταν, δεχόντανε, δεχόντουσαν
Perfective Dependent† Simple future Simple past (Aorist)
1st person sg δεχθώ, δεχτώ θα δεχθώ, θα δεχτώ δέχθηκα, δέχτηκα
2nd person δεχθείς, δεχτείς θα δεχθείς, δεχτείς δέχθηκες, δέχτηκες
3rd person δεχθεί, δεχτεί θα δεχθεί, δεχτεί δέχθηκε, δέχτηκε
1st person pl δεχθούμε, δεχτούμε θα δεχθούμε, δεχτούμε δεχθήκαμε, δεχτήκαμε
2nd person δεχθείτε, δεχτείτε θα δεχθείτε, δεχτείτε δεχθήκατε, δεχτήκατε
3rd person δεχθούν, δεχτούν, δεχθούνε, δεχτούνε θα δεχθούν, θα δεχτούν, θα δεχθούνε, θα δεχτούνε δέχθηκαν, δέχτηκαν, δεχθήκανε, δεχτήκανε
Imperative Imperfective Perfective
2nd person sg —3 δέξου
2nd person pl —3 δεχθείτε, δεχτείτε
Perfect tenses
Perfect έχω δεχθεί, έχεις δεχθεί έχει δεχθεί, …; έχω δεχτεί, έχεις δεχτεί έχει δεχτεί, …
Future perfect θα έχω δεχθεί, θα έχεις δεχθεί, θα έχει δεχθεί, …; θα έχω δεχτεί, θα έχεις δεχτεί, θα έχει δεχτεί, …
Past perfect είχα δεχθεί, είχες δεχθεί, είχε δεχθεί, … ; είχα δεχτεί, είχες δεχτεί, είχε δεχτεί, …
Subjunctive
Continuous The present tense form preceded by να, ας, etc
Simple The dependent form preceded by να, ας, etc
Past perfect The perfect tense form preceded by να, ας, etc
When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources.
†  The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle.     The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms.
1. Colloquial forms
2. Identical to present tense form
3. The existence of these forms is doubtful

Derived terms
  • αναδέχομαι (anadéchomai, “to undertake, to become a godfather or sponsor”)
  • απεκδέχομαι (apekdéchomai, “to hope for, to expect”)
  • αποδέχομαι (apodéchomai, “to accept, to agree”)
  • διαδέχομαι (diadéchomai, “to succeed”)
  • ενδέχεται (endéchetai, “it's possible, it may”)
  • επιδέχομαι (epidéchomai, “to admit, to allow”)
  • καλοδέχομαι (kalodéchomai, “to welcome”)
  • καταδέχομαι (katadéchomai, “to deign, to condescend”)
  • παραδέχομαι (paradéchomai, “to concede, to acknowledge”)
  • υποδέχομαι (ypodéchomai, “to welcome, to host, to receive”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.