δέλτος

Ancient Greek

According to Beekes, of Semitic origin.

δέλτος • (déltos) f (genitive δέλτου); second declension
δέλτος • (déltos) n (genitive δέλτου); second declension

(Byzantine)

Second declension of ἡ δέλτος; τῆς δέλτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ δέλτος hē déltos	τὼ δέλτω tṑ déltō	αἱ δέλτοι hai déltoi
Genitive	τῆς δέλτου tês déltou	τοῖν δέλτοιν toîn déltoin	τῶν δέλτων tôn déltōn
Dative	τῇ δέλτῳ têi déltōi	τοῖν δέλτοιν toîn déltoin	ταῖς δέλτοις taîs déltois
Accusative	τὴν δέλτον tḕn délton	τὼ δέλτω tṑ déltō	τᾱ̀ς δέλτους tā̀s déltous
Vocative	δέλτε délte	δέλτω déltō	δέλτοι déltoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Second declension of τὸ δέλτος; τοῦ δέλτου ((Byzantine), Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ δέλτος tò déltos	τὼ δέλτω tṑ déltō	τᾰ̀ δέλτοι tà déltoi
Genitive	τοῦ δέλτου toû déltou	τοῖν δέλτοιν toîn déltoin	τῶν δέλτων tôn déltōn
Dative	τῷ δέλτῳ tôi déltōi	τοῖν δέλτοιν toîn déltoin	τοῖς δέλτοις toîs déltois
Accusative	τὸ δέλτον tò délton	τὼ δέλτω tṑ déltō	τᾰ̀ δέλτους tà déltous
Vocative	δέλτε délte	δέλτω déltō	δέλτοι déltoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

δέλτος (B) in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
δέλτος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
δέλτος in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

δέλτος • (déltos) m (feminine δέλτη, neuter δέλτον); first/second declension

First and second declension of δέλτος; δέλτη; δέλτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δέλτος déltos	δέλτη déltē	δέλτον délton	δέλτω déltō	δέλτᾱ déltā	δέλτω déltō	δέλτοι déltoi	δέλται déltai	δέλτᾰ délta
Genitive	δέλτου déltou	δέλτης déltēs	δέλτου déltou	δέλτοιν déltoin	δέλταιν déltain	δέλτοιν déltoin	δέλτων déltōn	δέλτων déltōn	δέλτων déltōn
Dative	δέλτῳ déltōi	δέλτῃ déltēi	δέλτῳ déltōi	δέλτοιν déltoin	δέλταιν déltain	δέλτοιν déltoin	δέλτοις déltois	δέλταις déltais	δέλτοις déltois
Accusative	δέλτον délton	δέλτην déltēn	δέλτον délton	δέλτω déltō	δέλτᾱ déltā	δέλτω déltō	δέλτους déltous	δέλτᾱς déltās	δέλτᾰ délta
Vocative	δέλτε délte	δέλτη déltē	δέλτον délton	δέλτω déltō	δέλτᾱ déltā	δέλτω déltō	δέλτοι déltoi	δέλται déltai	δέλτᾰ délta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δέλτως déltōs			δελτότερος deltóteros			δελτότᾰτος deltótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

δέλτος (A) in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.