ανεπαρκής

Greek

Etymology

αν- (an-, “un-, in-”) +‎ επαρκής (eparkís, “sufficient, adequate”), calque of English insufficient. First attested 1856.

Pronunciation

IPA^(key): /anepaɾˈcis/
Hyphenation: αν‧ε‧παρ‧κής
Homophone: ανεπαρκείς (aneparkeís)

Adjective

ανεπαρκής • (aneparkís) m (feminine ανεπαρκής, neuter ανεπαρκές)

insufficient, inadequate, scarce (not as much as meets requirements)
Ο αριθμός ενδιαφερόμενων ήταν ανεπαρκής για να δημιουργηθεί νέο θέμα στο πανεπιστήμιο. ― O arithmós endiaferómenon ítan aneparkís gia na dimiourgitheí néo théma sto panepistímio. ― There number of those interested was insufficient for a new subject to be created in the university.
incompetent, unable, unfit (not as good as necessary)
Οι δύο τους ήταν ανεπαρκείς γονείς. ― Oi dýo tous ítan aneparkeís goneís. ― They were both unfit parents.

Declension

declension of ανεπαρκής

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεπαρκής •	ανεπαρκής •	ανεπαρκές •	ανεπαρκείς •	ανεπαρκείς •	ανεπαρκή •
genitive	ανεπαρκούς •	ανεπαρκούς •	ανεπαρκούς •	ανεπαρκών •	ανεπαρκών •	ανεπαρκών •
accusative	ανεπαρκή •	ανεπαρκή •	ανεπαρκές •	ανεπαρκείς •	ανεπαρκείς •	ανεπαρκή •
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο ανεπαρκής, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο ανεπαρκής (o pio aneparkís), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεπαρκέστερος	ανεπαρκέστερη	ανεπαρκέστερο	ανεπαρκέστεροι	ανεπαρκέστερες	ανεπαρκέστερα
genitive	ανεπαρκέστερου	ανεπαρκέστερης	ανεπαρκέστερου	ανεπαρκέστερων	ανεπαρκέστερων	ανεπαρκέστερων
accusative	ανεπαρκέστερο	ανεπαρκέστερη	ανεπαρκέστερο	ανεπαρκέστερους	ανεπαρκέστερες	ανεπαρκέστερα
vocative	ανεπαρκέστερε	ανεπαρκέστερη	ανεπαρκέστερο	ανεπαρκέστεροι	ανεπαρκέστερες	ανεπαρκέστερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ανεπαρκέστερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεπαρκέστατος	ανεπαρκέστατη	ανεπαρκέστατο	ανεπαρκέστατοι	ανεπαρκέστατες	ανεπαρκέστατα
genitive	ανεπαρκέστατου	ανεπαρκέστατης	ανεπαρκέστατου	ανεπαρκέστατων	ανεπαρκέστατων	ανεπαρκέστατων
accusative	ανεπαρκέστατο	ανεπαρκέστατη	ανεπαρκέστατο	ανεπαρκέστατους	ανεπαρκέστατες	ανεπαρκέστατα
vocative	ανεπαρκέστατε	ανεπαρκέστατη	ανεπαρκέστατο	ανεπαρκέστατοι	ανεπαρκέστατες	ανεπαρκέστατα

Derived terms

ανεπαρκώς (aneparkós, “insufficiently”) (adverb)

Related terms

ανεπάρκεια f (anepárkeia, “insufficiency, inadequacy”)

Synonyms

(insufficient): λιγοστός (ligostós, “little, meager”)
(incompetent, unfit): ανίκανος (aníkanos, “incompetent, unfit, unable”), αναρμόδιος (anarmódios, “incompetent, unfit”)

Antonyms

(insufficient): αρκετός (arketós, “enough”), κάμποσος (kámposos, “enough”), μπόλικος (bólikos, “plenty”)
(incompetent, unfit): ικανός (ikanós, “able”), αρμόδιος (armódios, “competent”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.